Tayo na lagi na lang Napag-iiwanan, Nasa hulihan Sa karahasan, katamaran Nasa'n ang katapusan
Natutulog? Hindi Tayo ay gising na gising Mulat ang mga mata sa katotohanan Pero Hanggang sa kasalukuyan Nakahiga Nakabaluktot Nakahandusay Sa kamang minantsahan Ng mga patak ng dugo at luha at Dinungisan Ng mga apak ng mga dayuhan Pati na rin ng mga tao sa sarili nating bayan
Kasi naman Sino bang makakatulog dito Sa lakas ng sigaw Para sa tulong at hustisiya Sa ingay ng iyak ni bunso Para sa tatay na nawalay Sa lagkit ng dumi Na bumabalot sa pulitika Sa baho ng amoy Ng nabubulok na sistema
Ilang daang taon, nakahiga pa rin Namanhid na ba tayo sa tagal ng panahon? Nabulag sa yaman? Nalasing sa kapangyarihan? Nahilo sa ikot ng mundo? O nawalan ng pag-asa na lang ba tayo?
Gising pero hindi pa rin nakabangon Sa bayang hindi naman mangmang, Wala lamang pakialam
I'm no Balagtas or Gloc-9 but here's my best shot at a poem in Filipino. More to come!