nandirito na naman ako,
nag-iisa.
madalas, tuwing tanghali,
ay nalulugmok sa isang paboritong
sulok kaharap ang mga bulaklak
at insekto habang kinukumutan
ng pinaghalu-halong amoy ng mga
naglipanang mukha sa aking harapan.
dito ko madalas hintayin ang mabagal
na oras dahil katatapos lang ng klase
at ayaw ko pang umuwi.
nagpapahinga,
nag-iisip ng kahit na anong maisip,
nakatanga,
nagmamatyag sa kahit na ano o sinong malapatan
ng paningin.
walang pakialam sa nagmamadaling
mundo ng mga gising.
nandito ako't abala
sa isang munting sandali
ng kapayapaan para hanapin
muli ang sarili ko.
teka... hindi pala ako
nag-iisa rito.
kasama ko itong sigarilyo.