The chair is sighing
The walls walking
The mirror feeling sick of my ugly face
That curtains are annoying too
I don't see the windows in the
silence that chocks the sparrows
The trees has made me a prison
My dreams are long
Longer than the shadows and
with their lappets I'll sew a dress
Its buttons up to my eyes .
An afraid balloon may be plays
with the hands of a child in the distance
And the victim would be a lady
tomorrow letting go all her
childhood in hands of the wind
I look at my future...

1- I love to be in the arms of a man
In the hands has not touched any
woman's breast

2-I see a pregnant lady coming
down the stairs not thinking of her tomorrow
lullabying for the dolls
I've forgotten the names of my dolls

3-I have a child
tying her shoelaces I can't say
how much I love her even in my eyes
Backing home from a daily
shopping,she sings with her
childish voice passing through
the alleys

4-I'm old
Mum and dad are not with me anymore
They had to go
The photo frames,just excuses
for touching my memories
The chair is still sighing
The walls walking and
It's just me
Dead this time .


صندلی آه می کشد
دیوارها راه می روند
آینه
از زشتی صورتم
استفراغ می کند
پرده ها هم مزاحم اند
پنجره را نمی دیدم
در آن سکوتی که گنجشک را خفه کرد
درختان
زندان را برایم ساخته اند
مدتیست
خواب هایم از سایه ها
بلند تر می شوند
با دنباله اش
لباسی خواهم دوخت
که دکمه هایش از چشمانم
بسته شوند
از دور
شاید
بادبادکی
-هراسان-
در دستان دختر بچه ای همبازی می شد
فردا
قربانی خانمی خواهد بود
که تمام کودکی هایش را با باد رها می سازد
به آینده ام نگاه می کنم

1- دوست دارم در آغوش مردی باشم
که دستانش
سینه های زنی را لمس نکرده اند

2- زنی باردار را می دیدم
که از پله ها پایین می آمد
بی آنکه به فردایش بیندیشد
برای عروسک ها لالایی می خواند
من اسم تمام عروسک هایم را فراموش کرده ام

3- کودکی دارم
بند کفش هایش را می بندم
دستان گرمش را می گیرم
حتی با چشمانم هم
نمی توانم بگویم
چقدر دوستش دارم
از کوچه ها می گذریم
با صدای بچه گانه اش
شعر می خواند و
از خرید روزانه
به خانه برمی گردیم

4-پیر شده ام
دیگر پدر و مادرم در کنارم نیستند
آن ها هم باید می رفتند
قاب عکس ها بهانه اند
تا خاطراتم را نوازش کنم
هنوز
صندلی آه می کشد
دیوارها راه می روند
فقط منم
که این بار مرده بودم