«Προμη- θεϊκή γυναίκα  
εγώ… και η άλλη πλευρά του φεγγαριού »

As τελειώνουμε με αυτό το βάσανο/αυτό το βάσανο / ας το αφήσουμε πίσω /να μας κυνηγά και να μην μας φτάνει/
μαμάδες/ μπαμπάδες/ αδέλφια/ το σόι/και την κοινωνία μαζί / και εσείς οι άλλοι (les autres ) /η κόλαση του Δάντη/αυτό το μπέρδεμα. .. paroles …paroles…
ποιος έχει την δύναμη να ξεδιαλύνει /την ‘Κόπρο του Αυγεία’   ας αρχίσαμε λοιπόν / από την ώρα του Αδάμ και της Εύας/ και ας έχουμε για βάρος το δικό μου μόνο /
να σέρνω στις πλάτες μου /το μόνο αμάρτημα/της ανθρωπότητας / σαν τον άτλαντα/ και σαν τον Προμηθέα εγώ/μόνο εγώ /Προμηθεϊκή γυναίκα εγώ,  
αφού έτσι το θελήσατε  εσείς/ οι αρσενικοί αυτής της γης /να είναι το δικό μου /και του καημένου του φιδιού/το φταίξιμο/τι σας έφταιξε και αυτό το καημένο το φίδι..
ας μιλήσουμε για την  άλλη πλευρά λοιπόν  την πλευρά που συρρικνώνεται κάτω από τις φιοριτούρες του SAVOIR VIVRE  και επειδή ο ‘ άλλος ’  δεν είμαστε εμείς / και για να γίνουμε  ‘ ένα ’ / ο έρωτας έρχεται και  ταπεινώνει με ορμή ό,τι κατέχουμε / όμως / μέχρι να καταλάβουμε τι συμβαίνει/ έχει φύγει κι αυτός  και είμαστε πάλι όχι ταπεινωμένοι / αλλά και μόνοι/.

Η Εύα,  ένα δένδρο και μια ευχή.
Πανδώρα.
Ένα κουτί και μια μικρή σαύρα.

Μαρία Πανούτσου

Μια καθαρή γραμμή  στον ορίζοντα
μου φτάνει
κι' ένα  φουστάνι άσπρο
για την περίπτωση
και ένα καπέλο του  Ρουμπέν των Δασών.


Οι δρόμοι  αυτού  του τόπου  
είναι  λίγοι και μετρημένοι
μην προσπεράσετέ τους.

Δρόμοι της ψυχής
πλούσιοι γεμάτοι
με στίχους μυστικούς
εκεί και οι θυσίες
εκεί και  οι  λατρείες
εκεί  τα όχι και  τα ναι
εκεί
που  ανθίζουν μόνο γεράνια  
και μυρώνια.

δικό μου είναι το πρόσωπο /  

και ό,τι θέλω το κάνω /  

το χθες και σήμερα δικό μου πάλι/  

το όμορφο και το άσκημο εγώ ειμαι /

παρούσα ή απούσα /  

σε κάθε τι υπάρχω /

κρατώ  ό,τι καλό  

και με κρατά  και αυτό  

χέρι με χέρι

ματιά με ματιά  

και λόγος με λόγο

Αγγίζω τους ανθρώπους από μακριά/  
κάθε μου άγγιγμα /είναι μια στιγμή στην αιωνιότητα/
ένα χάδι στο  μάγουλο /και ένα φιλί  στο πηγούνι/
αγάπες  που δεν εκφράστηκαν/ είναι το μέλλον του κόσμου/
αυτές μας κρατούν όρθιους/
Ένα  πως   και  γιατ/
Το στόμα/
το χέρι/  
το είδα που στάθηκε/
η απόσταση   (  σε/ με )  προστατεύει
από  μια αποτυχία





Mαρία Πανούτσου - Συλλογή   2018

ο χρόνος περνάει αργά
για μένα/

έτσι τον θέλω/
αργό/ τεμπέλικο/

να μου θυμιζει την αιώνια πάλη/
την κρυφή αθανασία/

το απύθμενο τέλος/
να ψιλοβαριέμαι /να ψιλονυστάζω/

σαν ενα αύριο /
που δεν υπάρχει

μόνο ένα  θαλπωρικό παρόν /
ένα βουητό /

ίδιο με μέλισσες εργάτριες
μ.π

δικό μου είναι το πρόσωπο /

και ό,τι θέλω το κάνω /

το χθες και σήμερα δικό μου πάλι/

το όμορφο και το άσκημο εγώ ειμαι /

παρούσα ή απούσα /

σε κάθε τι υπάρχω /

κρατώ  ό,τι καλό

και με κρατά  και αυτό

χέρι με χέρι

ματιά με ματιά

και λόγος με λόγο

Με βρήκε σε ένα  σταυροδρόμι

το κουτί  της Πανδώρας είπε


καθώς κοιτούσε  ένα  κουτί

που κράταγα στα χέρια μου


αυτό δεν είναι  για σένα

ξανα-είπε


αυτό το είχε ο Αχιλλέας,  ο Οδυσσέας

και όλοι όσους αγάπησες


μόνο η φίλη σου η Κασσάνδρα

το πήρε  και το έφαγε  


όταν πεινασμένη

έφτασε στις Μυκήνες


αφου δεν ήταν  τίποτα

το κουτί αυτό

παρά μυριάδες ζουζούνια


γεμάτα

από αίμα ανθρώπων


δεν έχασες  τίποτα λοιπόν

δώσε μου αυτό το κουτί


και μην λυπάσαι

ό,τι καλό είχε

να σου προσφέρει

αυτός ο κόσμος το γεύτηκες


και στις σωστές δόσεις

ούτε πολύ ούτε λίγο


και αφού είπε αυτά το λόγια

τον είδα να απομακρύνεται



Μόνον αναρωτήθηκα πως  γνώριζε

για μένα και τους αγαπημένους μου.



MARIA PANOUTSOU 2020