Η νύχτα


όπως η μελάνη που στάζει σ’ ένα άσπρο χαρτί
έτσι αγγίζω τις ριπές του δειλινού μιας μέρας

εκεί στη άκρη της γλώσσας, δες το σπυράκι
στη άκρη της χούφτας, ένα λερωμένο μαργαριτάρι
μ’ ένα ποταμό από φιλιά αρχίζει το όνομά σου
ν’ αλλάζει να γίνεται ένα σφουγγάρι από μνήμες

σταλάζει η αγριάδα του κορμιού σου
κι ‘εντοπίζω έναν χτύπο δικό μου στο σύμπαν

σε αποκαλώ, σε φωνάζω, αγέρα αναστημένο
μήπως και βρω μια συγγένεια με την φύση

υπάρχει ένας τόπος αγρυπνίας με ανθρώπους
εμένα μου φτάνει ο ύπνος της νύχτας κοντά σου

την νύχτα που μας σκεπάζει και μας ενώνει

Μαρία Πανούτσου

το πιθάρι στην γωνιά
κι’ η μνήμη σκορπισμένη,
άδειο δωμάτιο μικρό


κύριε ανθρώπων κι΄ όλων των πλασμάτων
πλησίασε   και άφησε  ευλογημένη,
εμένα, την ταπεινή σου  δούλη

πηγάδι που άνοιξε μπρος μου  στεγνό,
κορμί κουλουριασμένο,
σε ίδιο σχήμα χωρά

σου δίνει ορμήνιες,
και σβήνει  την δίψα,
την άτολμη λύσσα

τίναξε τις ριπές των λόγων σου,
και τράβηξε μακριά στο  ξέφωτο,  
κι’ εκεί,  και άφησέ με  

Λίγος  ο χρόνος  του ανθρώπου  
και μόλις  προλαβαίνει  
κύριε ανθρώπων και όλων των πλασμάτων


hymn  1

maria Panoutsou

αρκεί που με  αγάπησες
για μέρες,
μέρες γεμάτες από ένα  σύννεφο αναμονής
αναμονή, για  αγκάλιασμα
για βλέμμα κατευθείαν
στην κόρη των ματιών.


απουσιάζω από τα όνειρά σου
όμως  εσύ με επισκέπτεσαι ταχτικά
σε διάδρομους με χρώματα
ξεκολλάς από τον τοίχο
σαν ταπετσαρία σχισμένη

θα περπατώ πάνω στο σώμα σου
και θα τρέφομαι από το αίμα σου
σαν μια μικρή ξεχασμένη ψείρα
που ξέμεινε  από ένα σμήνος
κάποτε,
σε αποθήκη με στάρι σαπισμένο



ο αέρας με καλεί,  για έναν περίπατο,
ως την επόμενη αυγή που θα βρω το θάρρος
να περπατήσω σαν την Lady Godiva,
διασχίζοντας στην πόλη που με γέννησε.

Μαρία Πανούτσου
Στίχοι  2019

Glory is just a name

Birth is not

Death is not







Metamorphosis to a pic,

late night  yesterday,

have been decided.




I was thinking of  the children

-miss them

missing, as a long happy breath.  



Imagine the moment of exodus

when words became difficult to collect them,

and a spirit without flame appears.



Serenity  around  the clouds,

today  with little drops of  rain

in my window.




Maria Panoutsou- English verses
2019

με στοιχειώνουν οι άνθρωποι

δεν θα κρυφτώ στην αγκαλιά τους

οι σκιές που περπατούν γύρω μου με καλούν
για ένα τσάι λίγο

πριν την δύση του ηλίου

κι όμως

ο Μαβίλης λέει ποτέ το δείλι μην θυμάσαι τους νεκρούς



έξω το αεράκι δροσερό με θωπεύει

θα μείνω πιστή στην φύση
θα πω όχι  στο κάλεσμα

αφήνω τους φόβους και την καλοπέραση
και εκτείνομαι στο άπειρο

με στοιχιωνουν οι ανρωποι

δεν θα κρυφτω στην αγκαλιά σου

οι σκιες που περπατουν γυρω μου με καλουν
για ενα τσαι λιγο

πριν την δυση του ηλιου

κι όμως

ο Μαβιλης λέει ποτε το δειλι μην θυμασαι τους νεκρους

εξω το αερακι δροσερό με θωπευει

θα μεινω πιστη στην φυση
αλλά δεν θα πάω στο κάλεσμα

αφηνω τους φοβους και την καλοπέραση
και εκτεινομαι στο απειρο

για την Suzanne Eaton
μ.π 2019

Τρίτη έκδοση 2018-2019



Και προσεύχομαι στο Θεό
να έχει έλεος πάνω μου
M.Π



Είμαι μαζί του
η πόλη δεν είναι τόσο κρύα.
Ο χρόνος είναι ένα παιχνίδι,
για παιδιά και εραστές,
Το διάστημα γεμίζει
με το παιχνίδι των αστεριών.

Μετακινιούνται τα σώματα
ανάμεσα σε τόπους,
να βρούμε μια φιλόξενη γωνιά,
για την γύμνια  τους,
ένα χώρο ειρηνικό.

Συλλέγω λουλούδια,  
χαρτί, για μένα.,
«γράφε» διατάζω.
Χαμογελούσα  καθώς περπατούσα
έχοντας μέσα στα ματιά,
τα πρόσωπα .της νύχτας

Πόσο εύκολος είναι ο χειμώνας,
όταν αγαπάς.
Όχι η αγάπη της διπλανής
πόρτας,
ή μια ουτοπία της νοσταλγίας,
ή το έντομο,
που πετάει γύρω απ’ την μύτη
με θόρυβο,
και κανείς
δεν το αδράχνει.

Για αυτόν τον καλοσυνάτο χειμώνα,
αιτία,
είναι μια αγάπη
που συνορεύει με το τίποτα*.