Τα του σύμπαντος είναι όλα μια σημαία άσπρη
Τριλογία
Ο Θεός
η αγκαλιά μου ανοίγει σαν ένας πάνλαμπρος κάμπος,
εκεί διακλαδίζεται σαν ένα χταπόδι τεράστιο, ένα δένδρο
με τις γειτονικές του ρίζες, να αγγίζει ένα ποτάμι θωλουρό
η αγκαλιά μιλάει για τους Ωρωπούς
το δένδρο, για την γη
και το ποτάμι, για την ιστορία
οι ρίζες χάνονται μέσα στου χώματος την μουντάδα
και εκεί, σμίγουν πλάσματα χωρίς όνομα
εκεί κι’ ο θεός κρυμμένος, ξεκουράζεται
---
Ο γείτονας
οι ήχοι από καρέκλα που μετακινείται
η πόρτα πόσες φορές ανοίγει και κλείνει
ένα βράδυ άκουσα ένα κλάμα
ένα άλλο βράδυ άκουσα τους βόγκους
δεν ξέρω αν ήταν από πόνο ή από τον πόνο του έρωτα
ένα άλλο βράδυ με ξύπνησαν οι φωνές τους
άκουσα όλο τον καυγά
ευχάριστες μυρωδιές φτάνουν σε μένα
αναγνωρίζω όλο το μενού της βδομάδας
σηκώθηκα και ήπια καφέ θυμήθηκα έναν δικό μας καυγά
άφησα την γνώση μου παρακαταθήκη σε εκείνη την γειτονιά
θα με θυμούνται για πολύ καιρό
δεν θυμάμαι τι έλεγα,
όπως και δεν θύματα τι έλεγαν οι γείτονες εκείνο το θλιβερό βράδυ
έμεινε, εκείνη η ένταση, εκείνοι οι τόνοι της απελπισίας
----
Το παιδί
Η μυρωδιά του παιδιού, η μυρωδιά του παιδιού
Η υγρασία του στόματος, η υγρασία του στόματος
Το άνοιγμα των ματιών, το άνοιγμα των ματιών
Η ταχύτητα, η ταχύτητα, η ταχύτης
Η χάρις του σώματος, η χάρις του σώματος,
2019 μαρία πανούτσου