Τα κατάφερες καλά /μ’ αυτό το χέρι από μάρμαρο/

Πόρτες ολάνοιχτες /κοιτάζουν /τριαντάφυλλα
μπουμπουκιασμένα

Σ’ ανατολή και δύση/ ροές και παφλασμοί νερού/
ν’ ανατριχιάζουν τις σκιές/  

Βέλος  στις χούφτες  μου/ εργαλείο  κρυφό για μοιχούς /
στο μισοσκόταδο/

Το χάραμα/κράτησε την εξουσία/μέσα στην τσέπη
την βελούδινη

Πρώτα δώσε τ’ αμύγδαλα/να ξεδιψάσουν
το στέγνωμα στα χείλη/

Κι  άφησε τους άμαχους  να κανονίσουν/
πόλεμο και νεκρούς/

Κύριε μου / όλοι / στο χώμα/ στο τέλος της θάλασσας
αργοπνέουν



Ότι έμεινε/ είναι μια στενή λουρίδα από  νάνους /
που φρακάρουν ότι ειπώθηκε

Και το μαντήλι του Οθέλλου/ κάτω στο μαξιλάρι/
ξεγλιστρά ύπουλα/βουβά

Θύμηση  πριν νυχτώσει/ θύμηση πριν την νύχτα που φτάνει/
θύμηση/

© Μαρία Πανούτσου

​α΄

κόκκινο χαλί απλώνεται με πνοή μυρωδάτη
οι μέρες γλυκές, σε κάθε μονοπάτι

ευωδιές, με κρασί και πανσέδες και η  τσίκνα εκεί,
παπαρούνα εσύ, δροσάτη  φτωχή

κερί με κερί στις γωνιές να ζεσταίνει,τον ασκέπαστο ουρανό,
κι οι ψαλμοί, τα τραγούδια να λένε, σ  ένα άγιασμα αγνό

όλη  η γης σ ένα τόπο ιερό, που ξέρει να ζει,
να προφταίνει τη λύπη,  γοργά, για να βγει

στην  χαρά, που καλεί  με πηδήματα αργά
όπως  ένα πουλί που σταλάζει ψυχή

©Μαρία Πανούτσου
Απρίλιος 2017

you are the swan
that I was jealous off,

during a  greenish  morning
at  the  national garden,
so I photographed you

neck, face and anguished eyes
full of grace movement,

body defeathering by me
with the momentum of a lifetime

can t  forget, can t ask,
a brief contriteness

©Maria Panoutsou
March 2017

Narcissus?

sometimes I seek confirmation
in a complete vacuum

or before the eyes of others,
in their hearts,

yet very often, images  
of my own pictures

sometimes, at my cat’s touch
or, the touch of children

rather rarely in the work of others
humanity rejoices in every project

but more often in footprints
left by  my ancestors,

and the scars left by my own people
not appreciated  soon enough,
  
Narcissism?   not so negative, you see?    


©Maria Panoutsou

Narcissus,

sometimes I seek confirmation
in a complete vacuum

or before the eyes of others,

in their hearts,
yet very often images  

of my own pictures

sometimes at my cat’s touch
or, the touch of children

rather rarely in the work of others

humanity rejoices in every project
but more often in footprints

left by people my ancestors,

and the scars left by my own people
not appreciated  soon enough before their absence

Narcissism?   not so negative, you see?    



maria panoutsou

είσαι  ο κύκνος που ζήλεψα
ένα πράσινο  πρωινό
στον κήπο του εθνικού
φωτογράφισα λοιπόν
λαιμό και πρόσωπο
και το κορμί  ξεπουπούλιασα
με την ορμή μιας ζωής


©Μαρία Πανούτσου
Μάρτιος  2017

homee come on dit   Salut

l 'homme
l' homme
                           toujours

l' homme

mon homme

Maria Panoutsou