Κανείς δεν είναι άτρωτος να ξέρεις, γι αυτό να λες
είμαι καλά ευχαριστώ,
Στερνές και μη στερνές οι λέξεις, μη φανταστείς  
λιγότερο τις αγαπώ,
Πως υποφέρουν να το ξέρεις,  το ξέρουνε  κι αυτές
το φώναξε κι ο ποιητής,
Και βασανίζονται και θάβονται σαν τα σκυλιά
στην άσφαλτο  της προσμονής


maria panoutsou

ακούω την αλλαγή του χρόνου
μετατόπιση
θυμάμαι τα αντικείμενα που χάσκουν
συγκίνηση
η αυλή που ζητά ένα ξεβοτάνισμα
απόφαση
οι φίλοι από το απέναντι κτήμα
απουσία
τα φρούτα του Βρανά περιμένουν
φιλία

Μαρία Πανούτσου

Sidelong slop glance

with stealthy glance/picked the petals
of this flower/ nothingness to attract
and retained the green leaves / hyacinth
and orchids in a glass jar / light
to penetrate the random look/ humidity /
a micron  air   blow/ molding/ or there /  
with the world that I loved/ companionship/
beauty is not hidden / neither ask /neither die

©Maria Panoutsou

μάζεψε τα πέταλα από αυτό το λουλούδι/
και φύλαξε τα πράσινα φύλλα/ ζουμπούλι
και ορχιδέα σε ένα γυάλινο βαζάκι /με φως
να διαπερνά το τυχαίο βλέμμα/ υγρασία/
έξω στο χορταριασμένο κήπο/ κρύβομαι
μ ένα μικρο φύσημα αέρα παρέα/ μαζί/
πάντα μαζί /με τον κόσμο που αγάπησα
η ομορφιά δεν κρύβεται/ι δεν ζητά/ δεν πεθαίνει/


μαρία πανούτσου

μασκαρευτείτε ω! ζηλευτά εσείς/του θανάτου παιδιά
κι’ η νύχτα γίνεται ευθύς/ ασύδοτη και λαμπερή
δική σας όχι δική μου/ στον ακρόβραχο/η ματιά
σκαρφαλωμένοι στις στέγες/ πόλη / μουντή
κρεμασμένοι σε λέξεις άχρωμες  συνθλιπτικές
η  βία να ξεχειλίζει  από τα  σφιχτά κορμιά σας
με βρίσκεται να κάθομαι σε νοητή παράσταση
του εαυτού μου /δίπλα σας /να ακούω ότι δεν πρέπει  
μασκαρευτείτε ω! εσείς της πόλης μου /παιδιά  
ζηλευτά και τρυφερά/ μιας πόλης δική σας /όχι δικής μου  

Μαρία Πανούτσου

Αδημοσίευτη Νέα Συλλογή

Fishing something alluring  for me                        
Something that oozes pleasure
Penurious of ornaments/ lets say
Dewdrop’ expiration/without echo
An aperture escape / anything/
A  friendship afternoon/with rime
Some silence/ with glances fleeting /
Maybe/ a table /with white lid

Maria Panoutsou

κοίταξε το στόμα/αναγνώρισε
κλείσε την ακοή και μάντεψε

μόνο αυτός ο ρυθμός μας ανήκει
καθάρισε την όραση  που πνίγει

ο ποταμός που έχεις μέσα σου
σε φορτώνει ζωή  με ρωγμές

αυτή  η  ομιλία   αργά την νύχτα

δεν ξέρω  τι να της πω
πως να την ανακουφίσω
λυγίζω  τις αρθρώσεις  

κενό


Μαρία Πανούτσου