Νομίζουμε ότι όλα τελειώνουν/
Μια άρνηση που είναι παρελθόν/
Μια στιγμή/ με ένα φως αλλιώτικο/
Μια αρπαγή  /πλανάτε άδοξα/
Μια ιδέα /που χάθηκε πριν από μας/
Αλλάζω πλανήτη αλλάζω τόπο/
Όπως/αλλάζω δωμάτιο /αλλάζω αγάπη/
Κι όμως απλώνω τα χέρια ν' αγγίξω/
Ανοίγω τα μάτια και βλέπω/
Περπατώ χωρίς σκοπό /
Αφήνω τον χρόνο να με ομορφύνει /
Όπως εκείνος μόνο ξέρει /
Έμαθα  πως όταν αγαπάς/
Δεν αγαπάς έναν άνθρωπο /
Αλλά το γένος των ανθρώπων/
Το γένος των ζωών/ των λουλουδιών
Το ξέρω αυτό /μπορώ να το βεβαιώσω/
Με μια αστροφεγγιά /όλα είναι παρόν/
Μ ένα κλικ/ κλικ


Μαρία Πανούτσου

κάτι  γοητευτικό  πες μου
κάτι που να σταλάζει  γλύκα  
κάτι φτωχό από στολίδια

μια εκπνοή  ας πούμε/  δροσοσταλίδας
ένα στενό  άνοιγμα / φυγής/οτιδήποτε

ένα απόγευμα γεμάτο  φίλους
μια  σιωπή με βλέμματα φευγαλέα/
ένα τραπέζι/ με  άσπρο κάλυμμα  


Μαρία Πανούτσου

Σπονδή  IV


μήνυμα να μου στείλεις βοήθεια /
με εικόνες φωναχτές και με αφή  ροδαλή από πάνω /
Κάθε  χειμώνα βάλε τις σκέψεις σου/
σε μια χούφτα από ρόδια
άφηνε τα όλα /να έρθουν/ όπως θέλουν/
ύστερα / θα χαράξουμε τις ευθείες/
με χέρι μαθημένο καλά
το φιλί /και τα περισσεύματα από αγάπες /
θα μείνουν κρύσταλλοι μιας νύχτας  
δίχως χρόνο και τόπο/
με  κρασί και νερό /
όπως ο τελικός ασπασμός



Προδημοσίευση  ανέκδοτης  ποιητικής συλλογής
©Mαρία Πανούτσου
Από  την ενότητα  'Σπονδές'

“It is remarkable how closely the history of the apple tree
is connected with that of man.”

Henry David Thoreau


Για την Μάνια

Έγραφε  και  σφράγιζε/ γοργά
γκραβούρες /μικρά μιλαράκια,  
πότε το μήλο το κόκκινο/ αυτό  που κρατώ
το μήλο που πέφτει/ το σάπιο μήλο
εκείνο/  στο πρώτο βιβλίο/ στο άλλο  στο παράθυρο
το παιδί ξεχασμένο ζωγράφιζε /τα μήλα της έριδας
το μήλο της Εύας/κι νεκρή φύση που στέρεψε
σ ένα  πίνακα μαζί / αιδοίο/  πέος /στριγκλίζουν  
μήλα  για στήθη / μήλα των εσπερίδων/
το τελευταίο μήλο / ετούτη   της μέρας/  

  Mαρία Πανούτσου

this river / gray  and   brown / will move
so says tradition / lets stay faithful
since we have not / something else to recommend /
Maria  Panoutsou  Libations


αυτό το ποτάμι / το γκρι, καφέ/ θα το περάσουμε
έτσι λέει η παράδοση/ ας μείνουμε πιστοί
αφού δεν έχουμε/ κάτι άλλο να προτείνουμε/
μ.π σπονδές


questo fiume / grigio marrone / si muoverà
così dice la tradizione / lasciare fedele
dal momento che non abbiamo a /
qualcos'altro da raccomandare /

or
questo fiume / grigio e marrone /
lo leggerà
così dice la tradizione /
let rimangono fedeli
Dal momento che non abbiamo /
qualcos'altro di proporre /


Libagioni  Maria Pnoutsou

last night
I saw  my mother in my dreams
she was travelling with me/
in a train
and she shown me something
outside the window
as I  was trying to understand
and I  moved my head,
a movement saying yes, yes, yes
but  I was wondering /
what my mother said to me /
following her finger
outside the window
as the  brise air /
caress her  foggy face  

μου έδειχνε
τον περασμένο χρόνο

βήματα αβέβαια,
μπουσούλισμα,
τρεμουλιαστά τρεξίματα
ματιές με χρόνο άπειρο
αναζήτηση αγκαλιάς
ζεστασιά αιώνια
στόμα που ανοίγει αχόρταγο για ήχους
καρδιά που σφυροκοπά
και βγαίνει ώρες ώρες από τα στηθάκια
γυρίζει το κεφάλι  και κοιτά
ακούει  τον χτύπο/σχεδόν τον βλέπει
μόνο το αίμα δεν φαίνεται/
ζαλίζεται γελά και κλαίει/
μαγεύεται και αφήνεται
σε κούνια αγκαλιά/ σε χέρια  στιβαρά/
εκρήγνυται από  αγάπη και  
λέει μαααμαααα  


Μαρία Panoutsou

φευγιό 'όπως λέμε γλίστρημα σε ολισθηρό κάμπο  
με σκόρπια  τα ​χαρίσματα / που τρέχουν από τα δάχτυλα/
σαν από  άμμο/ ρέουν με σταθερό υπνωτιστικό ρυθμό/
φευγιό από ότι με βυζαίνει τις νύχτες στα όνειρα μου/
φευγιό από ζεστή αγκαλιά/ πριν πνιγώ  με τον χρόνο/
αυτός αργοσβήνει/ χωρίς να με ρωτά/
φευγιό πάνω στα δένδρα γοργά/   σαν τα πουλιά /
κι ας σπάσουν τα κλαδιά /  
τις ρίζες θα γυρέψω σκάβοντας /
με νύχια  μαύρα από το χώμα/ και νωπά

μ.π