Φευγιό/ όπως λέμε άνεμος/ σε λεπτή ομίχλη/
ή φύσημα ανάμεσα σε φυλλωσιές/
κραδάνω τις κουμαριές/
και την άβυσσο που δεν κοιτώ/
λεηλατώ τ αστέρια και τα παρακαλώ/
να με περάσουν απέναντι/
χωρίς φθορά δική μου/ όχι
μόνο εκείνα/ να λιγοστέψουν το φως/
μαρία.π

έρωτας-γραφή
έρωτας- δάσκαλος
έρωτας- μαθητής
έρωτας-ανησυχία
έρωτας -σιωπή
έρωτας- τροφή
έρωτας-αρχή
έρωτας- θάνατος
έρωτας- πέταγμα
έρωτας- υγρό
έρωτας- σφίξιμο
έρωτας- δάκρυ
έρωτας- σιωπή
έρωτας- ακινησία
έρωτας- βλέμμα
έρωτας- διαδρομή
έρωτας- νερό
έρωτας- ποιητής
έρωτας- χέρια
έρωτας-προσευχή
έρωτας- αναμονή
έρωτας- σκοτάδι
έρωτας- πνοή
έρωτας- δύο


Μαρία Πανούτσου

a man to a woman  

"No one can **** you, if you do not want to (die), (unless you are in a war zone) or you are a victim of a mad killer, unless a child unwilling to come out of your womb, or your lover burns your home while you are sleeping deeply, or you live in a slum full of diseased mice and prostitutes. This is the story of my life, waiting a death to come."

Maria Panoutsou

Second version


Speaking

No one  can **** you, if you  do not want to /  except a  present war or a mad  killer/ except a child unwilling to come out of your womb/or a fire  that your lover burns  when you deeply sleep/ or to live in a   cheap  neighborhood with  mices and  prostitutes all around/ think  this is the  story of my  life/ waiting a death to come


a man to a woman  

Maria Panoutosu

You and I/beging / flying above the rocks /
away from the salty / above the  bodkin glance /
invisible / and naked / with a white handkerchief/
between our  fingers /as bare knives /
hidden on the frozen sand / night / and day /  
breath  of yours / smell of my heart /
lightning in  every touch  cream my body
to wire power /or go away lover  /
before it s too late   / or stay and  light  the fire /
to extinguish  stars /as  you re /  the first move /
brackish water / to my breast   /glimpse into a single thought /
lowering sky /to  your feet /what  else can I squawk/
how more am I straining my lips/
quittance  to us/ to appear/

Maria Panoutsou

εσύ και εγώ

εσύ και εγώ/  πετάμε/ έξω απ τα βράχια/
μακριά από τις αλμύρες / μέσα απ το βλέμμα /
αόρατοι/ γυμνοί/ μ άσπρο μαντίλι/
στα γυμνά δάχτυλα/ όπως τα γυμνά μαχαίρια/
κρυμμένα στην παγωνιά της άμμου/  /
νύχτα/ και μέρα /η αναπνοή σου
/μυρωδιά της καρδιάς μου/
αστραπές κάθε σου άγγιγμα/
κρεμάς το κορμί μου
σε σύρματα ηλεκτροφόρα/
φύγε/ πριν είναι αργά/
ή μείνε μ αναμμένη φωτιά/  
να σβήσεις τ άστρα/ με μιας
είσαι η πρώτη κίνηση/
γλυφό νερό/ στο κόρφο μου/
αναλαμπή  σε μία και μόνο  σκέψη/
το κατέβασμα του ουρανού/ στα πόδια σου/
βουτιά σε θάλασσα σκοτεινή και αιμάτινη /
σαν το κρασί το στόμα σου/
τι άλλο να στραγγίξω από τα χείλη μου/
για να φανείς/


Μαρία Πανούτσου

το μαύρο είναι το χρώμα μου,
το χρώμα της καρδιάς μου,
το πιο χρωματιστό πλουμίδι,    
το καύχημα, ο περουζές,
πρώτα, σε περιβραχιόνιο,  
θείου, πάππου, πατέρα
στις  αλλαξιές,   μαμάς  
γιαγιάς και  θείας,
χωρίς αιδώ
και στις λεξούλες μου
τις πρώτες,
αυθάδικες και θλιβερές  
τις  βρίσκαν τα παιδιά
κι αργότερα με κραύγαζαν
Μαρία η κατηφής,
το μαύρο κύλησε απότομα
με βρήκε, στα όνειρα μου
το φόρεσα κατάσαρκα
στα δεκάξι
μόλις το πένθος της γιαγιάς,
με έντυσε  κοπέλα,
και τότε είδα το  ένδυμα,
ως ένδυμα δικό μου,
με ρώταγαν,  αν  είμαι
σε πένθος από τότε,
και εγώ τους απαντούσα,
μα όχι,  είναι το φόρεμα μου,
μέσα και έξω μαύρα,  
και μια χαρά  στα χείλη
ν αργοσαλεύει πονηρά,
στα μάτια η λάμψη,
να φανερώνει πεθυμιές
και  να με ζευγαρώνει,
μα εγώ πενθούσα πράγματι
τούτη τη  ζήση την τραχιά,
του την   παραζάλη,
τούτον τον  κόσμο, το σαθρό
σαν μήλο σαπισμένο, σαν κραταιό
φλεγόμενο, θηρίο, οργισμένο,
ο πύργος  της Βαβέλ σε καρτ ποστάλ
με αποχρώσεις γκρι
σαν  στάχτη που εξανεμίζεται  
  
Μαρία Πανούτσου

Μέρες  πιο  δυνατές κι από ατσάλι  
Πιο αληθινές κι από ελπίδα
Πιο τρυφερές κι από  άσπιλο μικρό σπουργίτι
Πιο αιχμηρές από  γυαλί που σπάει

Είμαι η φωτιά  που με λιώνει  
Είμαι η υγρασία που με σβήνει
Είμαι εσύ, που άφησα χωρίς να  το σκεφτώ  
Είμαι όλοι εκείνοι, που έφυγαν πολύ νωρίς
Είμαι τα παιδιά που δεν έφτασαν  μέχρι εδώ

Σε ένα  καράβι θα φορτωθώ μαζί σας
Όλοι μαζί, για πάντα μαζί
Πόδια, χέρια,  λαιμοί , πρόσωπα  
Χείλη, μάτια, όλα μια ανάσα, μια μόνο λέξη
Ρίχνω στο χώμα τις λέξεις
Withoutyou,  life,  flower  dry and stink

Ας φύγω,  δεν αντέχεται, ποιος είπε ότι όλα περνάνε
Μόνο τα σύννεφα  ρίχνουν σταγόνες
Χρυσές, κι ασημένιες,  σε ταπεινά κεφάλια
Εδώ  σε μένα,  δεν υπάρχει λύτρωση
Τα κλειδιά τώρα δεν βαραίνουν την τσέπη  
Το δάσος,  εμποδίζει να διακρίνω  τον όγκο
Για δες,  όλα σταμάτησαν ένα βήμα πριν


Μαρία Πανούτσου