“𝑺𝒆𝒆𝒎𝒔 𝒍𝒊𝒌𝒆 𝒆𝒗𝒆𝒓𝒚𝒐𝒏𝒆 𝒃𝒖𝒕 𝒎𝒆 𝒊𝒔 𝒊𝒏 𝒍𝒐𝒗𝒆,
𝑺𝒂𝒏𝒕𝒂 𝒄𝒂𝒏 𝒚𝒐𝒖 𝒉𝒆𝒂𝒓 𝒎𝒆?”
But what does Santa know, though?
I bet on a reindeer even you don’t know.
All year, Santa was hiding in North Pole,
at the same time, I’m hiding my feelings;
what used to be a heart here is now a hole.
January is a beach, December is a cliff.
If the sands would turn to snow,
mountains from Pacific Ocean would grow.

“𝑨𝒍𝒍 𝒕𝒉𝒆𝒔𝒆 𝒑𝒆𝒐𝒑𝒍𝒆 𝒕𝒉𝒊𝒏𝒌 𝒍𝒐𝒗𝒆’𝒔 𝒇𝒐𝒓 𝒔𝒉𝒐𝒘,
𝒃𝒖𝒕 𝑰 𝒘𝒐𝒖𝒍𝒅 𝒅𝒊𝒆 𝒇𝒐𝒓 𝒚𝒐𝒖 𝒊𝒏 𝒔𝒆𝒄𝒓𝒆𝒕”
But what do I also know?
I dare the trees to be still as the wind blows.
Tropical the whole year, now I feel frozen,
when exactly is the most wonderful time?
Like a prized painting, my heart felt stolen.
My poetry is confessional, for truth is crime.
If you are made of blazing flames,
I am a forest catching fire after fire.

El pelo de tu funda de almohada.
Tu suelo.
El pelo de tu suelo.
Por supuesto que pienso en ti,
y por supuesto ya lo hicimos,
solo que en mi cabeza...
Ahora que estás al otro lado del oceano Pacifico,
puedo sentirte mas cerca.

El polvo de mi tocadiscos.
Mi cuello.
El polvo de mi cuello.
Por supuesto que son solo pensamientos,
y por supuesto que es fugaz,
y pronto terminará.
Con solo el oceano más grande del mundo separándonos,
finalmente puedo flotar.

Some things you just can’t explain.
Some magic you don’t dare find reason beneath.
Some mysteries you don’t get to solve.
Some metaphors you don't read meaning behind.
Some circumstances you don’t find logic in.
Some tickets you don’t scratch but you win.
Why are flights to a popular island destination cheaper over the holidays?
Why are flights back home more expensive?
Why is daydrinking the norm on an island?
Why are mangoes as sweet as summer there in December?
Why did I meet you when I almost never have?
Why did we brush shoulders only to never see each other again?
Some circumstances.
Some mysteries.
Some magic.
Some things you just can’t explain.

(𝘢𝘧𝘵𝘦𝘳 𝘊𝘩𝘳𝘪𝘴𝘵𝘪𝘢𝘯 𝘙𝘢𝘺𝘯𝘦𝘳𝘢)

May bakas ng relihiyon sa bawat kalsadang nilakaran mo. Dito sa siyudad kung saan tila naghahari ang diyablo, mga dinaanan mo ang sandigan, mga pinuntahan mo ang paniniwalaan, aawitan, papupurihan.

Dito, naglakad ka nang matapang. O habang lasing o lutang.
Nag-lamyerda kang para bang hindi ka baguhan at dayuhan.
Walang pag-iingat, o walang pag-aatubili. Na parang naglalakad ka rin sa pananampalataya sa ating Diyos.

Tanong at dalangin ko lagi’t lagi: mararating ba natin ang oras? O ang hanggahan? (o kung may hanggahan nga ba ang oras noong magkasama tayo? Hindi ko alam, kung may konsepto ng oras sa langit o sa isla.) Umuwi ka bang naka-diskubre ng buntalang may posibilidad ang
pag-iral? Ngunit hindi mo pa ito pinapangalanan, hindi mo pa inaari.

At hindi natapos ang pagiging sagrado ng mga espasyo noong nakaalis ka na. Sa pagitan ng dagat Pasipiko at Mediteranyo, ang panalangin ko ay makakarating sa’yo, mga dasal ko’y hahalik sa katawan mo, dadapo sa silid **** hindi ko pa nararating, at dito, kasama kita, kahit hindi talaga. At kahit ang langit ko'y hindi mo pinaniniwalaaan, kahit isla ko'y hindi mo pa pinapangalanan, dito, ikaw na ang naghahari.

Liquid to lips, waffles to wine,
every day feels like slowed down time.
Kisses that ****, breakfasts like bomb,
with every minute, I grow even more numb.
Winter may lie, summer far,
every breath is a dagger to my heart.
The heat may cry, cold so sore,
every step is a crash on the shore.
Before my hair grows longer,
count them.
Before my sword tattoos fade,
disarm them.
Before I grow weary in waiting,
caress me.
Before I get older and fading,
help me.
Before I lock myself again,
find me.
Before I let my heart go,
love me.

Maaaring nagsisinungaling ang mga makata.
Nalilimutan ko na ang tunog ng iyong tawa.
Pinipilit maalala ang iyong tinig sa tuwina.
Tulungan mo akong maalala.
Baka nga sinungaling ang makata.
Inuukit sa isip ang mga salitang binitawan.
Binabaybay sa tula, binubuo sa iyong wika.
Tulungan mo akong gunitain ka.
Baka nga isang krimen ang sumulat ng tula.
Kada letra ay lenggwaheng naglalakbay,
Kada pahina ay anod na di matatangay.
Tulungan mo akong lumutang.
Baka nga kriminal ang maging makata.
Nalulunod sa tinta ng pagkalumbay,
sa ilalim ng alon ng paghihintay.
Tulungan mo akong tumula.

Imagine having me stretched, throbbing,
a touch that could soothe and ****.
Yes, it both can.
Your greatest ****.
You simply won’t be able to imagine
just how good it would feel.
No, you just can’t.
Good ******* luck...