I've seen and heard,
enjoyed and purred
at the stories of old,
the silence of mold.

I've folded and weaved,
gently miscleaved,
broken and barren,
answered to Charon.

My bed is too small
and my rope's a bit tight.
I bring justice for all,
even just for one night.

Ok, ja, er zijn veel opgesloten mensen.
Maar weet je wat echt triestig is?
Geen reactie krijgen op je versverstuurde,
welgemeende facebookverjaardagswensen.

Ik maak me zorgen om de zorgers,
de sociale levers en droom-opgeborgers.
Iedereen strijdt nu in of buitenshuis
in koude stilte voor het feestgeruis.

Probeer het niet te zien als gekneveld wachten
maar met eigen leed, ander verzachten.

Ze hebben me met zekerheid
mijn zeker heden afgenomen.
Ik zie nu het bos niet meer
in plaats van vliegen door de bomen.

Ik was party planner, ***-en-panner,
DJ-booth-bemanner vóór het groot verziek.
Nu draai ik soms nog in mijn living
of in mijn keuken, zonder mijn geliefd publiek.

Het is al even veel toneel en stank voor danken.
Zeg mij, wanneer mag ik weer op de planken?

Ik wou dat ik een dikke
knuffel op kon sturen
naar iedereen die ze liggen
hebben, zowel in watten als in luren.

Ik zou willen dat via dit geschrift,
alle mensen die dit lezen
pillen kregen die *** geschifte
situatie doen genezen.

Ik mis pintjes, ik mis vriendjes,
ik mis filmpjes en verdientjes.
Ik besef dat is maar pindanootjes
naast alle mogelijke zootjes.

Houd vol, doe wat kan, lieve mensen,
dan kunnen we elkaar misschien
nog een zalig kerstmis wensen.

Ik heb mijn kaarten niet verspeeld,
ik heb mij niet verveeld.
Ik heb een zak en die is plat.
Ik heb de kaarten nooit gehad

De stemming is te snijden,
niets kan mij verblijden
als ik kijk naar mij zuurverdiend
diploma en een toekomst
in een helderziende somberheid.

Mag ik even de micro lenen?
Ik ben boos op mezelf en op diegenen
die me niet konden stoppen.
Ik ben een trommel vol met moppen
maar dan leeg en zonder zin.
Heb jij nog honger?
Want ik ben op dieet.