Nung ika'y aking nakita,
pakiramdam para sayo ay wala,
Ngunit di nagtagal,
Naglaro si kupido at tadhana.

Pinana ng pana ni kupido
at binaluktot ni tadhana
landas nating dalawa

Isang araw, nakita kita sa isang tabi,
ika'y nilapitan at pinangiti,
Hnaggang isang gabi,
Puso'y di mapigilan, sinigaw sayo
Mahal kita, aking sinta!

Nung naging tayo.
Walang umangal ng kung ano,
Hanggang sa dumating ang araw na
tayo'y pinaglayo.

Hindi kinaya ang pagkukulang,
kaya winakasan,
sapagkat sandata ng kalawakan,
oras at distansiya ating kinakalaban.

Bakit kailangan ganito?
Pero anu pa bang magagawa ko?
Huli na lahat, para ipaglaban ko,
pag-ibig na binalewala ko.

Kasalanan ko,
Pagdurusang dinaranas ko.

Habang ako'y kumakanta,
iniisip kita,
Dahil awit ko'y ikaw lamang laman,
simula noon pa man.

Noon, kanta ko'y palaging may buhay.
Ngayong wala ka na ito'y binawian ng buhay.
Bakit kasi kailangan tayo'y maghiwalay?

Puso ko ngayo'y nagdurugo,
Pero wala naman akong magagawa,
Dahil siguro, ito'y tinadhana

Ang hirap magmahal,
Dahil takot akong masaktan,
ang tinuro sakin,
"anak, masarap magmahal"

Pero bakit,
Ako ba'y pinaniwala lang sa isang
kasinungalingan?

Ang sakit!
ang sakit, sakit!

Pero ang tinuro sakin
Katumbas ng sarap ang sakit,

Ganun pla ang pag-ibig,
Kailangan palang gamitan ng isip,
Dahil kung puro puso paiiralin,
Todong sakit, iyong dadanasin.

Habang pinapakinggan itong awit,
aking nabatid,
Bakit kailangan siya'y pakinggan ng paulit-ulit?

Bakit hanggang ngayon ika'y nasa isip?
Hindi lubos maisip na saki'y may magsasagip
Kailangan bang puso'y pahirapan
at saktan ng paulit-ulit?

Dahil sa munting awit,
Ito ako, minamahal ka ulit,
Pero distansiya at tadhana'y balakid,
Kaya sa awit ako'y kumakapit ulit!

Your smile, your laugh
I miss a lot,
But now that you are gone,
I can never have another chance

When you lay there,
I knew,
I knew, it's too late,
I knew, you'll have to.

For us, who loved you,
We won't forget,
Every little detail of you
For us long as we live.

You left so sudden,
That struck each one,
We miss you,
But I knew.

You never left,
Because we miss you.
Memories of you in our heart,
Still lives to the day we meet.

Minsan aking naiisip at naaalala,
Mga panahong tayo'y magkasama,
Mga panahong tayo'y masaya at malaya.

Hanggang ngayon,
Aking iniisip at nagpapaka-miserable,
iniisip bakit ika'y aking isinantabi.

Pasensya ka na, aking mahal,
Ay mali, ikaw pala'y kaibigan na lamang.

Sana kaibigan, ika'y maging masaya,
Masaya sa piling niya,
Siya na naghatid sayo ng munting ligaya.

Kaibigan, ako'y masaya,
sapagkat, ika'y aking nakilala,
Ikaw na nagturo saking  umasa,
At mabuhay ng walang kaba

Salamat, kaibigan.
Ika'y aking pinasasalamatan,
sa pagmamahal **** sakin inilaan.

Mahal ko, ika'y hinahanap-hanap ko,
ang iyong ngiti at pagmamahal kailangan ko,
Bakit kailangan tayo'y magkalayo?

Ikaw aking buhay't pag-asa.
pero ako na lamang pala ang umaasa,
Naglaho na nga bang tuluyan iyong pagsinta?

Mga tao sa aking paligid,
Lahat sila'y nagmamasid,
Kung ako ba'y sa lawa ng pag-ibig pa din sumisisid.

Pero aking natutunan,
ika'y pakawalan,
Sa hawla ng pag-ibig na walang katapusan at patutunguhan.

Malay ka na aking mahal,
ito ay dapat **** pakatandaan,
mahal pa din kita magpakailan pa man.