Siya'y aking Ina na kung tawagin
ng iba'y 'Ilaw ng tahanan'.
Dugo't pawis ang kanyang natamo
upang kami'y maitayo.
Sa hirap nang buhay siya'y aking
tinitingala dahil siya'y dakila.
Anumang unos ang dumating
siya'y handang sumalungat.
Upang kami'y maprotektahan at pagka-ingatan.

Aking Ina, paano kami kung wala ka.
Paano ang aming kinabukasan kung
ika'y wala sa aming tabi.
Sino ang aahon at tutulong sa pagsubok na aming haharapin.
Sino ang sisindi ng ilaw kapag kami'y
pumanig sa karimlan.
Sino ang gagabay at patuloy na gumagabay
sa pamilyang binuo ng isang matapang na mandirigma.

Paano kami kung wala ka, aming Ina!
Ika'y Ilaw sa loob ng aming tahanan.
Ang siyang aming sandigan sa bawat suliranin na aming pinagdadaanan.
Mahal naming Ina, salamat!
Salamat sa lahat ng pagmamahal na ibinuhos mo bawat isa sa amin.
Ang tanging hiling ko lamang sa Dios ay kung sana'y ika'y pagpalain.

Naranasan ko ang magpaubaya sa taong minahal ko ng subra-subra.
Hindi dahil sa hindi ko siya kayang ipaglaban ngunit hindi ko kayang habang buhay ipaglaban ang taong may mahal ng iba.
Hindi ko kayang isugal ang buong pagmamahal na alam kung sa huli ako parin ang malulugmok.
Masakit mag let go pero mas masakit kung mananatili akong uhaw sa pag-ibig na kailan man ay hindi maging akin.
Ang tanging hangad ko lang ay mahalin ako ng pabalik pero siguro nasa maling tao ako ngayon upang maranasan ang ganitong sakit.
Ang sakit lang na pinaubaya mo ang isang taong nagpapasaya sayo.
Pero napagtanto ko na anong saysay kung pinapasaya ka nga niya pero hindi ka naman minahal.
Minahal nga pero hanggang kaibigan lang talaga ang turing sa iyo.