Het verleden begeeft het
Verweet het me eerst nog
Niet te zijn geworden
Wat kon
Nu
Nu beleeft het
De kleuren, de klanken, de stilte
Nu weet het
Dat wat gisteren miste
Vandaag was
Scheef gegroeid door de jaren
De kaders, de verhalen, de adem
In wat van mij is
Uit wat verraadt ***
Goed
*** dit slechts
Het tipje van de sluier is
*** de ontluistering
Leidt tot luister
Tot alles wat rauw en puur is
Wat echt is
Het vroeger van vroeger hoopte
En bad
Maar vreesde
Het vroeger van nu belooft me
En leert
Dat angst nooit in me zat
Ondanks het vroeger groeide ik
Vergroeide ik, met mezelf
Bloedde ik
Maar niet zonder te voelen
Ondanks het vroeger
Vermoedde ik
Dat de missende link
Verlicht was
De liefde was
De liefde is

Energie uit zien, uit anderen,
ik wil mezelf niet veranderen.
Alleen kan ik niet verder.

Samen terug is ook geen optie.

DAAR ZIJN GEEN PILLEN TEGEN

Ik durf nauwelijks te kijken naar
de vrouw die strompelt over
de stoep, gedrongen adagio

steunend —
er is zoveel angst
ik zou een schema kunnen schetsen

van het grote verval
we zijn weldra allemaal
van vroeger-weet-je-nog.

De bruiloft is voorbij,
de zomer afgelopen.
Leven, leg dat maar eens uit.

Dit boek is bijna halverwege.
Daar zijn geen pillen tegen,
zei mijn arts.

Hij maakte enkel lieve foutjes,
deed zulke domme dingen
zonder uit de hand, de touwtjes
te verlies, te lopen, niet te zingen.

Hij was vroeger vrolijker,
komt hopelijk nog eens piepen.

Hij was vroeger blijer,
komt hopelijk nog eens langs.

Die mooie idioot, met z'n domme grapjes,
aanstekelijke lach. Ik wil geen afscheid nemen,
ik mis hem elke dag, doorspekt
met liefde en respect,
intentioneel was hij perfect,
die mooie idioot, waar enthousiasme, als versterking,
van af spoot, uitvoerend miste hij
gewoon de afwerking.

Later, als ik harder heb gewerkt,
als het volk mijn moeite heeft gemerkt,
zal ik de top bereiken en de wereld voorgoed
voor goed veranderen,
net als alle anderen.

Van privilege tot dezelfde kansen,
exclusieve clubs met zeven (komma zeven) miljard leden,
die allemaal hetzelfde dansen
tot posities die we allen liefst vermeden.

Waarom hoop je op een morgen zoals vroeger?
Vroeger was je toch ook niet zo tevreden.

Iedereen weet precies beter
waar ze heen gaan met *** tijd.
Ik was vroeger vooral een zweter
en zie nog te vaak niet wat ik mijd.

Het lijkt of ik de aarde
onder eigen voeten
te lang heb verwaterd
in plaats van erin te wroeten
heb ik maar wat getaterd.

Doe ik alsof of zij.
Mag ik ook ooit
januari
in plaats van augustus, maart of mei.

Het lijkt zielig wat je voelt,
toch zie ik wat je bedoelt.

Beetje gieten, beetje wachten
tot geduld de grond uit woelt.

Soms missen we een halte,
soms mist er een wagon.
Soms missen we gestalte
en soms wat vroeger kon.

We tsjoeken bijna allemaal
ver voorbij fatsoen.
Voor stilvallen is geen taal,
daar is niets aan te doen.

Tsjoeken, tsjoeken, elke dag,
alsof nu en dan iets anders
geen optie is, niet mag.

Wat als ik wil rusten? Of
is die vraag voor jou te bruut?
Ik zal maar verder tsjoeken, tsjoeke, tsjoeke tuut.

Het is jullie allemaal vergeven,
zonde van vroeger of vandaag,
al is het maar voor even of
verdwijnen ze maar traag.

Los van alles sta je hier.
Wat kies je dan? Wat doe je?
Kies je voor klein bier of
gooi je fikse boeien
uit om anderen te redden?
Van mij mogen we wedden
dat ik mezelf weer in de luren leg.

Wanneer kan ik mezelf vergeven,
vind ik mijn eigen weg?
Wanneer leer je met jezelf leven,
voelt niet langer alles aan als pech?

Als ik jou zie, zie ik niets anders dan jou.
Niet meer, niet minder, jij, jezelf.
*** je lief bent voor de hond,
*** je in je eigen mooi-zijn secondelijks bestond.
En elke dag bestaat.
Dat je echt bent, ten aanzien mijn insziens, is
soms aanzienlijk onecht om in te zien.

Als ik jou knuffel, voel ik vliegende flodderende
fladderaars overal rond en in mijn buik.
Ik voel dan verse thee en broodjes met kaneel
en glunderende oorbellen die nog net niet je mondhoeken
vergezellen.

Ik doe mijn best om er te zijn, hopelijk niet te veel,
hopelijk nog fijn,
nog lang nog fijn,
nog lang dat schort met dat konijn, kokerellend
met mijn hart.

Als ik te binnen schiet
dat jij echt bij mij bent,
in dit leven, dan geloof ik niet
hoeveel apen in de ruimte hebben neergetypt om dit prachtige verhaal te schrijven. God en ja
en dan kan het me beklijven
als een natte regen plakboes, klevend door een windvlaag.
Je bent erin geslaagd, je vliegt en bent gevlaagd en
mijn raamkleppen kletteren, klappen en applaudiseren nog.

Ik krijg jou niet meer uit.
En vroeger was dat angstaanjagend
soms.
En nu,
als ik daar nu aan denk
dan wil ik nooit meer andersoms.

Ik heb vroeger iets gevonden
in een zakje vol met kruiden.
Het steentje zat er ongeschonden
nieuwe tijden in te luiden.

Ze had prachtig golvend haar
en zat in dezelfde klas, hetzelfde jaar.
Ik was niet de enige die het die dag
niet durfde vertellen en het al langer zag.

Onze wanten gingen hand in hand,
jouw voeten naar een andere kant
en op maandagen denken we soms nog
aan je oude jonge-kokers-blog.

Ik ben tevreden met *** dat is verlopen.
Ik heb nu genoeg verdiend om andere thee te kopen.

In de kelder heb ik een kamer vrij
gehouden, opgemaakt en zo geheim
dat ik er niemand, buiten mij,
zou binnen laten.

Het licht is dim en door de opening van de deur
valt het meeste licht op een houten
sokkeltje. Daarnaast hangt er een geur
van jong parfum en een glinster gouden
mokkeltje.

Het is mij een dierbaar ver verleden,
waar ik vroeger veel om heb geleden.
Net daarom staat het uit zicht
en krijgt het gewelf er amper licht.

Op de sokkel staat een herinnering die me telkens kan ontstuimen.
Misschien is het eens tijd om de kamer op te ruimen.

Er zijn opties, op vies naar daar
of proper hier, geverfd haar
of opgesloten wilde dieren
en series op een stromingsdienst.

Het allerminst zou ik nog willen
wat ik vroeger overweegde.
Het hielp dat ik mijn hoofd leegde
en nee zei tegen winters grillen.

Want je denkt: het gras is groener.
Maar niets is minder waar.
Die denkfout zelf is de boosdoener,
een voor de voet liggend gevaar.

Ik heb gevonden na arbeid noester dan
dat ik al heb en doe 't wanneer ik koest'ren kan.