ik ben ******* *******
ik ben ******* gek
ik ben ******* gaar
ik ben ******* raar
en ik ben ******* moe
ik heb ******* hoofdpijn
en ik heb geen ******* social queue
ik ben kankerskaffa
ik zie alleen een waas
mn depressie is de baas
ik hou van SOA's
ik drink bier met een dikke lul
ik smoke van dat groene spul
ik ga hard op je *****
ik neuk je moeders snitch
word wakker in een ditch
gelukkig kan ik lekker snuiven
en de coke van mn nagels wuiven

(Ik wil graag wat zeggen
het komt er niet goed uit
Ik wil mijn gevoelens open leggen
maar er komt maar geen geluid

Het gaat ook niet om mij)

Er was eens de allervriendelijkste man,
waarover niemand kwade woorden spreken kan.
Ongewild heeft hij ons moeten verlaten
vandaag wordt zo een dag vol graten
waarop woorden veel te kort
en kroppen in de keel.

We kunnen nergens meer aan denken,
niets anders onze aandacht schenken,
weten niet meer of *** of wat of niet,
er staat enkel maar verdriet
op ons gezicht te lezen.

Wij denken aan en missen,
willen de dagen even overslaan,
de gebeurtenis omzeilen, wissen.
Helaas mogen wij dat niet beslissen.
Wat voelt en klinkt dat ongelooflijk raar,
het verlies van een weergaloze winnaar.

Nog maar net begonnen
en al twijfels
en al zweten.
Zijn dat nu duizend zonnen
die mijn huid brandmerken
of is mijn lijf vergeten
*** spieren horen te werken?

In de helft,
buitenshuis en buiten adem.
Waarom kijkt zij nu zo raar?
Lijkt het maar of gaat het langzaam,
hijgt het luid of schort iets aan mijn slik?
Terug thuis schiet mij te binnen:
****, dat meisje kende ik.

Het stuit me tegen de borst
dat voeden in het openbaar
met luid en regen bloeddorst-
ig wordt onthaald als raar.

Voor mezelf hoeft niets per se,
'k hou gewoon liefst iedereen tevree
al weet ik dat dat eigenlijk niet kan.
Noem me maar naïef of halve man.

Ik probeer te kiezen wat ik mij laat deren,
me slechts inwendig af te weren.
Ik ben hier om bij te leren, als zovelen,
niet om appels of muilperen
uit te delen.

Zal ik voor jou vertalen
wat je niet kan zeggen, voelt,
zonder piekeren, malen,
opdat je sneller ziet wat je zelf bedoelt?

Laat mij je tolk zijn,
je draaikolk zijn,
je meenemen naar een vloeiende,
ongekend hard boeiende,
versie van je zelf.

Ik zal voor jou vertalen,
van binnenkant naar
bovenste beste, buitenkant verhalen,
zelfs al klinkt dat raar.
Ik wil graag voor jou vertalen,
bel me op en zeg het maar.

Ik las laatst een loos artikel
over een ontaard perikel
waarin alle uitspraken
spaak liepen nog voor het afmaken.

Meestal snel ik dan naar de commentaar.
Vindt iemand anders dat ook zo raar?
Er is rust in minstens één gelijkgestemde ziel
die mij bevestigt, ja, die argumenten zijn labiel.

Ik zal dan al de rest negeren
om de goedheidsillusie te blijven eren.