“The essence of reality is contradiction”
- Hegel

Ang tao ay likas na malaya, nabubuhay na malaya at dapat na maging malaya. Walang karapatan ang sinoman na mang-alipin. Hindi tayo pag-aari ninoman at walang taong ‘pweding umangkin sa kapwa n’ya. Ito ang batas ng kalikasan at ng uniberso. Walang panginoon at busabos, walang dapat na nag-uutos, at wala dapat mga alilang tagasunod. Sana ang buhay ay puro na lang Rosas at walang posas.

Subalit nagdilim ang kasaysayan nang maghari ang kasakiman na pinukaw ng matinding paghahangad ng iilan sa kayamanan. Kailangan na makakuha ng maraming kalakal nang lumawak ang merkado. Pero teka sino ang gagawa nito? Edi kunin ang mga mahihina at gawin silang mga alipin, pilitin na magtrabaho sa ilalim nang hagupit ng latigo. Hawakan sa leeg o di kaya naman ay kitilin, sa ganitong paraan sila dapat na pasunurin.

Tanang pagmamalabis ay may wakas. Hindi lang si Spartacus ang nag-alsa kundi pati ang mga itim na alipin. Sumiklab ang himagsikan sa paghahangad ng mga alipin na kumawala sa kanikanilang mga tanikala.

Dumating ang panahon ng Piyudalismo, nagbagong anyo lang ang halimaw at muli n’yang inalipin ang mga kapos-palad at mahihirap. Nangibabaw ang Aristokrasya na parang maitim na ulap na lumalambong sa himpapawid kaya hindi makita ang sinag ng araw. Salamat na lang at bumagsak ang Bastille at nagtagumpay ang rebolusyong Pranses.

Mula sa mga guho ng lipunang piyudal ay lumitaw ang mga bagong panginoon, ang mga Burgis. Sila ang mapagsamanta at naghaharing-uri sa ating panahon. Mga kapitalista, elitista at mga burgesya komprador.

At tayo na nasa baba, tayo na ang puhunan para mabuhay ay dugo’t pawis, tayo na mga proletaryo ang s’yang makabagong alipin. Mga alipin ng burgesya na ating pinapanginoon, tayo na lumilikha ng yaman ng bansa ang s’yang laging pinagsasamantalahan at binubusabos. Tinatakot na gugutomin kapagka hindi nagpa-ubaya at sumunod sa utos.

Habang tumatagal ay tumitindi ang mga salungatan at kontradiksyon sa pagitan ng mayaman at ng mahirap. Bulkan ito na sasabog sa bandang huli.

Ang batas ng kasaysayan ang nagsabi na ang lahat ng uri ng pang-aapi ay magwawakas. Nag-alsa ang mga alipin, naghimagsik ang mga pesante hindi magtatagal gustuhin man natin o hindi titindig ang mga proletaryo at sama-sama nilang ibabagsak ang kapitalismo na itinataguyod ng mga burgesya komprador.

“Wake up and live”
― Bob Marley

Mga mukhang tao pero ugaling hayup,
hindi naman aso pero laging kumakahol.
Mga bastos magsalita,
mas salaula pa sa baboy ang mga putang-ina.
Matataas ang kanilang pinag-aralan
pero bagsak ang grado pagdating sa kagandahang asal.
Sa maiksing salita mga MAL-EDUKADO sila.

Ayaw nila nang sinasagot sila kahit nambabastos sila.
Gusto nila na galangin sila pero wala silang galang sa kapwa nila.
Masyadong mataas ang tingin sa kanilang sarili
kaya sobrang baba kung ituring nila ang iba.
In short, mga HIJO at HIJA DE PUTA sila.

Ang kanilang libangan ay ang pagalitan ang mga nasa ibaba nila.
Hindi sila kailanman pweding magkamali
at hindi nila tatanggapin ang kanilang naging pagkakamali.
Ang ipasa ang sisi d’yan sila dalubhasa na tila ba sanay na manggahasa,
manggahasa ng damdamin ng iba.
Ang paborito nilang motto ay ito “THE BOSS IS ALWAYS RIGHT”.

Mga bossing na saksakan ng kupal hindi pa kayo tamaan ng kidlat.
Sana bumuka ang lupa at lamunin kayong lahat.
Kung totoo ang aswang sana dagitin kayo ng mga manananggal.
Bakit kasi hindi pa kayo dukutin ng mga Tamawo?  

Ang mga katulad ninyo ang nagpapahirap sa buhay ng mga maliliit na tao. "You're adding insult to injury."
Dinadagdagan ninyo ang sugat sa kanilang mga dibdib.
Ipinamumukha ninyo lagi kung gaano lang sila kaliit.
Hindi kayo marunong umunawa at maawa
kasi ang alam lang ninyo ay ang mag-utos.
Puro lang pakinabang ang laman ng utak ninyo.

Hindi ninyo alam kung paano mabuhay ng marangal
kasi wala kayong dangal.
Salapi at posisyon ‘yan lang ang gusto ninyo.
Kapag hindi na ninyo napapakinabangan ang isang manggagawa
hindi na n’yo ito pinapansin,
walang pagsalang na inyong binabaliwala.

PWEDING MALA SUTLA O MAGASPANG NA TELA,
GANYAN ANG MGA ALA-ALA,
MINSAN MALALA MINSAN NAWAWALA.
MGA PAGTITIWALA AT PANINIWALA,
LAHAT AY DAPAT NA MASALA,
GANITO HINAHABI ANG HIBLA NG MGA ALA-ALA,
PARA MERON KANG MAPALA.
NAGBABAG ANG DALAWANG KUMAG,
MGA KUTONG LUPA NA PURO HAMPAS LUPA.
HAMBUGAN ANG DAHILAN NG UMBAGAN,
PAREHONG DUGUAN MATAPOS ANG BUGBUGAN,
ITO ANG HIBLA NG KABATAAN.
SA ESKUWELA KAILANGAN MO RIN MAGING MAKUWELA,
KUNG AYAW MO’NG MAGMUKHANG GUMAMELA.
HINDI LAHAT NG MATALINO AY PINO,
MERON DIN MAASIM NA PARANG PIPINO,
AT HINDI PORKE BOBO AY PARA NG LOBO,
GANITO ANG BUHAY ESTUDYANTE.
UMIIBIG HABANG UMIIGIB?
PWEDE NAMAN SABAY,
DEPENDE SA ARTE,
KAILANGAN LANG NG DISKARTE.
WALA PANG INTERNET SA TINDAHAN NI ALING NANNETH,
WALANG CELLPHONE PERO MAY MEGAPHONE,
PWEDE **** ISIGAW NA MAHAL MO S’YA.
KUNG MALUPIT KA EDI LUMAPIT KA,
KUNG TORPE KA EDI SUMULAT KA.
GANITO ANG LABANAN NOONG WALA PANG FB AT CP,
HIBLA NG KASIBULAN.
GRADUATE NA,
KAYA TRABAHO NA,
APLAY DITO APLAY DOON,
WALANG HUMPAY ANG PAGSISIKAP.
HAPAY-KAWAYAN,
KAHIT SAAN SUMASAMPAY.
HIBLA NG BUHAY EMPLEYADO.
TILA ITLOG NA ESTRALYADO NANG MAGING PAMILYADO.
PAKIRAMDAM KO BUO NA AKO,
SINTAMIS NG KAHEL ANG DULOT NG DALAWANG ANGHEL,
ITO HIBLA NG KASALUKUYAN.

meron akong aaminin. aaminin kung masaya ako tuwing nakikita kita, aaminin kung naniniwala akong mahal moko na minahal mo ako,na masaya ako tuwing kasama kita, na kahit puro nakaw nasandali lang ang kaya **** ibigay sa akin, okay lang kasi mahal kita. na sa bawat oras na wala ka nawawala ako sa katinuan. nawawala ako sa katotohanang ang lahat pawang laro lamang at sa kasamaang palad sa ating dalawa ako ang laruan. ou yun ang naramdaman ko sa tuwing itatanggi mo ko. sa harap ng mga kaibigan mo ako isa lamang aninu na sunod ng sunod sa mga yapak mo. na ang turing mo sa tulad ko ay parang laruan na pag di mo na gusto ay itatapon mo. nung una akala ko talaga mahal mo ko kasi sinabi mo, binigkas ng mga labi mo, yung katagang mahal moko at ako ay sayo at ikaw ay akin. pero ito ako ay bobo..ayun naloko, naloko ng mga matatamis na salitang binitiwan mo. naloko ako ng mga ngiti mo. kasi habang kasama mo pala ako dahan dahan mo pala sinasaksak ang likod ko. ou na saktan ako. nasaktan ako ng todo kasi akala ko talaga merong tayo, merong ikaw at ako. merong lugar sa puso mo ang tulad ko. ang gago ko kasi sa dami ng pweding mahalin ko ikaw pa ang napili ko isang prinsisa, na kailan man di pweding umibig sa isang tulad ko na prinsisa din. pero alam mo ang masakit sa lahat ay nung tinalikuran mo ko habang dumudugo pa ang mga sugat ko. sugat na dulot mo, di kita masisi kasi may mali, mali ako kasi minahal kita ng todo. siguro nga ito ang tadhana ko ang maloko ng isang tulad mo. pero sana naman maisip mo di ko kasalanan kng pinatay kita sa isip ko kasi pag patuloy kang buhay dito araw araw akong namamatay araw araw akong masasaktan. at aaminin ko ito na ang huling mga salitang iuukol ko sayo kasi tapos na tayo dapat tapusin ko na din to, sa huli gusto pa rin sabihin sayo na minahal kita ng todo pero tangina mo.

Bagong taon nanaman
Bagong taon, Bagong buhay
Bagong pag asa, at higit sa lahat bagong pagkakataon para sa pagmamahal, pagpapatawad at pagbabago

Isang pagkakataon ang ibinigay
Sasayangin pa ba ito?
Maraming tao ang bibihirang mabigyan ng pagkakataon
Sabi nga nila 'grab the opportunity'
pero pano mo matatanggap ang isang pagkakataon kung ang resulta'y maraming magbabago
pagbabago na  pweding magdudulot ng saya o galak
Handa ka ba rito?

Aba'y dapat lang
Sa bawat pagkakataon
Maging matapang
Sa bawat pagbabagoy
Maging handa

Buksan ang isipan
Punan ang puso ng pag asa at sayay dahil habang may buhay may pag asa
Dahil habang buhay
May bagong pagkakataong dala

Tulad sa Malayang Taludturan
walang patakaran ang tunay
na pagsinta, walang sukat at
madalas wala rin itong tugma.

Walang protocol sa pag-ibig,
walang arrival at departure ceremony,
hindi rin kailangan na maglatag ng Red
Carpet o kaya ay patunogin ang mga trumpeta.

Kumbaga sa Mortal Combat
no-holds-bar ang tunay na pag-ibig;
walang-awatan, walang time out,
lahat pweding gamitin. Titigil lang
ang labanan kapag sumuko na ang isa.

Walang rules sa tunay na pag-ibig
kasi hindi tulad ng basketball na may foul
at substitution. Ang totoong nagmamahal
tinatanggap ang mabuti't masama sa kanyang
minamahal.

Heto at dumating na nga
At ako ma'y din nabibigla
Ako ay napagod na
Sa kaytagal na pag-iisa

Malapit nang gumuho
Ang pader na itinayo
Napagod na sa katatago
Ang malambot na puso

Teka muna saglit
Kailan nga ba lumuha ulit
Nang ngiting nagpupumilit
Kahit sobra nang sakit?

Oo nagsisinungaling ako
Nang sabihing okay lang ako
Hindi kasi pweding sabihin sayo
Dahil nasanay nang itago ito

Napapagod na ako
Sa kalungkutang ito
Napapagod na ako
Sa pag iisa Kong ito.

- JGA

Labis nating inaalintana ang ating kinabukasan.
Natutulero sa pweding kalabasan,nang mga kilos na hindi pinag-iisipan.
Masyadong padalos-dalos sa ating mga hakbang.
Nababagabag, nauubos ang oras at panahon sa kakaisip ng ating kahihinatnan.

Nang hindi namamalayan,na ang Halaga ng Kasalukuyan ay atin ng nakakalimutan.
Sa pagnanais na makarating agad sa bukas,ang Ngayon ay hindi na napapahalagahan.

Kung hindi na alam ang nangyayare sa takbo ng ating buhay,Huwag kalimutan na anjan ang Maykapal.Laging gumagabay at nagbibigay ng tamang daan.
Manalig at magdasal at tayo'y Kanyang Papakingan.