Tahimik ang gabi, ngunit may ugong,
Parang kulog sa dibdib na ayaw matulog.
May bagyong di dumaan, pero ang init ay sobra,
‘Yung singaw ng katawan, parang sabaw ng nilaga.

Matagal ko nang sinarhan ang pintuang may sigaw,
Hinayaang maipon ang init sa ilalim ng balabal.
Parang alkansyang bato—hindi mo mabasag,
Pero puno na ng barya... at bawal i-withdraw, laglag.

Kada tingin sa relo, may oras ng delubyo,
Ngunit laging missed call ang tanong sa sentido.
May luhang hindi sa mata dumadaloy,
At may luhang gustong isaboy… pero huwag, hoy!

Ito'y hindi libog na bastos at mababaw,
Ito'y sigaw ng kaluluwang gustong magpaalpas ng dangal.
Isang likhang apoy na gustong umulan,
Pero paano kung ang langit ay hindi handang makidamay?