Jul Sezar anısına...


geldin mi. dedi rüzgar
yelesi’nden kavrayıp kır atı
meçhule kanama bu ihtirasların

ilişme. dedi bulut
biraz nefes alsın
biter geri dönünce
çekilir damardan
nevrotik ızdırapların

bir damla bıraktı yağmur
terli dudaklarına
gülüyordu miğferine şimşek

iniverdi yere
baktı yüzüne Sezar’ın
gördün mü. dedi

yeşiller al’a döndü sen gelince
ne kadar üzgün Alesia
duymuyordu Galia fatihi

sürdü atı o hızla
görmüş gibi Getorix’i
parlayan gladiusunda

dur! dedi kasırga
bu kadar kafi
yeter bastığın Zile

geldin
gördün, yendin
oysa
hançer kadar kısa hayat
hançere’nde bileylediğin...

arz-ı podyum
etmeyi özledim dudak kıvrımında Emma

volta atmayı
aşağı yukarı
sağdan sola, soldan gerdana

gergedan burcuna aitmiş gibi
dolaşmayı zodyak kıyısında

sallanmayı mesela terazide bi süre
düşsem de kovaya yüksünmem
düşünselliğin asil dükalığında

Yorkshire sembolik olsa da
boyunbağı sıkınca nefes alamıyor
rengarenk ölüyor insan
iki yaka arasında

Westside değil şüphesiz
Bestside şüpheliyim tren garında

oysa
eşleşmiyor mor yüzler
yanımdan gelip geçerken

mütemadiyen ümitliyim yine de
elevermek istemiyorum kendimi

o yüzden elimde eski bir mecmua
karanfil klasik olur düşüncesi işte
afili bir mendil yakamda

ama neden gelmez bu trend
zaman bozduruyor müstakbel raylara

yeni değil
kendimi kandırmak farkındayım

fakat olağan şüpheli olduğum kesin

işte bu veçhile
tüm kompartıman rehine ağzımda

ya da
bir meczubum aşktan muzdarip
delilik trend garında..

Eylül
tıpırtısında
al
doru
beyaz

doludizgin
saçımda koşan
kısraklar

Zaptedilmez
yangınların sahibi
onlar
gövdeleri’nden
ateş kopardığım
sevda sunakları

Her sevişmeyi
bilir gökler
buluttan gebe kaldığını
ılık yağmurların

ve ıslanarak
şifalandığını
başıboş kısrakların

Gözükara
cangılların sahibi
onlar
ve
yürüyen galobu
gizli padokların

ahh.. kısrak!

Sür
gövdeni dörtnala
yoksul olsun
ister
ister karun...

boşalır
kaderinden birgün
nefes keser yağmurun...

Hayat
She is my daydreamer
The girl that wandered far but never away
Closed her eyes and relaxed her body
"I'm so happy" she would whisper
An utterance that would appreciate the moment
Hayat
She taught me to breathe consciously
To find peace within me
I learned to be content with the sky
And it's moods
Because of Hayat
I waited for time
Hayaat
She taught me how to smile
How to loosen my shoulders
And put a skip in my steps
When it felt like things are going wrong
My life, her forehead would touch my back
She would splay her fingers across my lungs
Bir nefes yeter
She would say
One breath is enough
Yavaşça
Slowly
Yavaşça
Life taught me how to live

geldin mi. dedi rüzgar
yelesi’nden kavrayıp kır atı
meçhule kanama bu ihtirasların
ilişme. dedi bulut
biraz nefes alsın
biter geri dönünce
çekilir damardan
nevrotik ızdırapları

bir damla bıraktı yağmur
terli dudaklarına
gülüyordu miğferine şimşek
iniverdi yere
baktı yüzüne Sezar’ın
gördün mü. dedi
yeşiller al’a döndü sen gelince
ne kadar üzgün Alesia
duymuyordu Galia fatihi
sürdü atı o hızla
görmüş gibi Getorix’i
parlayan gladius’unda

dur! dedi ölüm
bu kadar kafi
yeter bastığın Zile
geldin
gördün
yendin
oysa
hançer kadar kısa hayat
hançere’nde bileylediğin

Memory of Julius Gaius Caesar..

Sweet woman with black hair
your life is electric
intelligence floods your eyes.
When you laugh for me
your smile washes the world.

Getting closer to you
by breath and romance
like in a storybook.
I'm writing you this poem late at night
while even my candle is asleep.


Siyah saçlı tatlı kadın
senin hayatın elektrik
zeka gözlerinizi doldurur.
Benim için güldüğünde
gülüşün dünyayı yıkar.

Sana yakınlaşmak
nefes ve romantizmle
bir hikaye kitabındaki gibi.
Sana bu şiiri gece geç saatlerde yazıyorum
mumum bile uyurken.