Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Nagsimula ang lahat sa kanta
Sa kanta na nagsilbing tulay sa'ting dalawa
Na parang tubig at langis-
Sa wakas nagsama

'Di inakala na magkakaganito
Dahil wala naman talagang pagtingin sayo
Ni hindi nakitang magiging magkaibigan
Hanggang nagkaroon ng tiyansang baka pwede ng walang hanggan

Walang hanggan na paguusap
Walang hanggang pagtatawanan
Walang hanggang pagiintindi ng mga
Tingin na hindi alam kung ano ang sinasabi

Pero tila takot parin
Ang pusong napagod sa mga sakit
Na idinulot ng mundong mapait
Takot makaramdam, tumibok

Sumubok ng bagay na hindi sigurado kung saan patungo
Na baka isa na namang patibong
Na kukulong sa isip kong lunod na lunod na
Sa mga kathang isip at imahinasyon

Kaya hanggang dito na lang muna siguro
Pipigilan ang mga ilusyon at delusyon
Na sisimilan na namang gawin ng puso
Para kahit hindi matupad ang salitang "tayo"
Mananatili parin akong buo kahit papaano
Eugene Feb 2018
Tama na! Tama na ang mga pagtangis.
Tama na ang mga pagdurusang nararamdaman ng aking puso.
Tama na ang mga pasakit na pinapasan ko sa mahabang panahon.
Tama na ang mga luhang palagi na lamang pumapatak sa tuwing naiisip kong wala akong kuwenta!

Hanggang kailan ba ako dapat na aasa sa wala kung hindi naman akong kayang mahalin ng taong mahal ko dahil ako ay iba?
Bakit ko ipagpipilitang isiksik ang sarili ko kung sa simula't sapul ay hindi nila ako maintindihan?
Dalawang beses lang ako nagkamali at sa mga pagkakamaling iyon ay humingi ako ng kapatawaran pero bakit tila hindi ako pinakinggan?
Nasaan ang kalayaan kong ako ay dapat na pakinggan sa mga isiniwalat kong pawang katotohanan lamang?

Anong pruweba ba ang dapat kong ipakita upang mapagtanto nilang karapat-dapat din akong mahalin,
at bigyan ng pagkakataong
patunayan ang sarili kong hindi ako ang taong inakala nilang katulad ng taong kinamumuhian nila ng mahabang panahon?
Pera lamang ba ang kailangang maging dahilan upang mapansin ang kahilingan kong matagal kong inasam na makamit ito?

Tao pa ba ang tingin nila sa akin o bagay na kapag nakuha na ang gusto ay itatapon nalang nang walang pasubali at hindi na kayang balikan o kamustahin?

Hindi ako nagmamalimos ng pag--ibig mula sa kanila!
Ang gusto ko lamang ay tanggapin ako sa kung sino ako at kung ano ang nakaraan ko.
Sana ay bigyan naman nila ako ng puwang sa kanilang puso pagkat ako ay sabik na sabik na sila ay mahagkan nang mahigpit.
Kung buhay pa sana ang ilaw ng aming tahanan ay hindi niya pahihintulutang magkakaganito ako.

Tama na!
Tama na ang mga baluktot na katwiran!
Tama na ang mga salitang iyong binibitawang
Hindi sumasang-ayon sa nilalaman ng iyong puso at sa sinasabi ng iyong isipan.

Ikaw na nagmamahal pa, magmamahal pa ba,
Kung kaliwa't kanan ng ipinaparamdam sa iyo na hindi ka nararapat maging bahagi ng mga puso nila?
Ikaw na nagmamahal pa, magpapatuloy ka pa rin ba
kung tahasan ka nang itinataboy sa pintuan ng kani-kanilang damdamin at isipan?

Saan ka nga ba nagkamali?
Ang mahalin sila nang buong puso, tapat, at totoo?
O ang umasa ka sa mga mabulaklakin nilang mga salita
Na kasinungalingan lang pala ang lahat at hindi ikaw ang nais nilang makasama?
MarieDee Dec 2019
Ngayon ako'y nagugulimihanan
sa nangyayari sa ating samahan
Kung dati'y puno ng saya ang nadarama
ngayo'y inis ang sa inyo'y nakikita

Noon nag-uusap ng masinsinan
Sama ng loob ng bawat isa'y naglalabasan ng hindi namamalayan
Nakinig sa kanila ng mabuti
upang iwasto man lamang ang mga pagkakamali

Ngunit  kahit ano yatang gawin
upang kahit minsan lamang ay mapansin
ang mabilis na pagbabago ng bawat isa
at ang lungkot na aking nadarama

Hanggang kailan kaya magkakaganito
ang samahan na unti-unting nagbabago
sana nga'y bumalik sa dating saya
nang hindi unti-unting magwatak ang barkada

— The End —