Ervaring als bezit, een speld
op je mouw, een vogel voor de kat,
een vriend in de kou, geweld
tijdens de dadig, ietwat ten einde radig.
Als taal niet past op wat je voelt,
je zelf niet weet wat je bedoelt.
't Is zoeken naar manieren
om jezelf niet op je hoofd te toeken.
Waarom zoeken als je bij onze broers,
de dieren, ook niemand ziet toeken?
We vergelijken ons constant, waarom dan niet op een constructieve manier?
Er is een punt waarop het meer begint te kosten dan het oplevert. Waarvoor dient dat dan?