Transcendence. A word to pay attention to.
To find that transcendence in you,
that feeling within,
that's the genius behind poetry.

Transport. A word to pay attention to.
To find that transport in you, that vehicle within,
that's the transport self to find the genius in poetry.

Transparence. A word to pay attention to.
To find that transparence in you,
that light within, that's the genius in poetry.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~­~~~~~~~~~~~~~
I have written these lines first in DUTCH
(my mother tongue) then in English:

Transcendence.
Een woord om aandacht te besteden aan.
Om dat transcendentie in u te vinden, dat gevoel
van binnen, dat is het genie achter poëzie.

Transporteren.
Een woord om aandacht te besteden aan.
Om dat transport in je, dat voertuig binnenin,
dat is het vervoer zelf om het genie in de poëzie
te vinden.

Transparantie.
Een woord om aandacht te besteden aan.
Om dat transparantie in u, dat licht binnenin
te vinden, dat is het genie in poëzie.




© Sylvia Frances Chan~~
Thursday 13th March 2014
17.17 hrs p.m. W.E.Time

Ik zag je niet als eerst in een winters wonderpark,
waar sneeuw en koude heerst, met wollen wanten-warmte
en messen voor de voeten. Ik zag geen dwarrelende sneeuw
tussen takken, tikkende hakken op gesmolten ijs.

Ik zag je niet als eerst in een dolgroen lenteweide,
waar de schapen de hondjes leiden
en de zon de mensen van allerhande druppeltjes doet spreiden.

Ik zag je wel de tweede keer op een plein onder
de sterrenhemel, in je rok, in één oogopslag die al mijn aandacht trok.
Ik zag je toen, die tweede keer. Ik riep je naam. Je draaide om nadat je stopte en het was voor mij op dat moment dat het begon,
dat ik al zeker wist dat alles klopte.

(Ik wil graag wat zeggen
het komt er niet goed uit
Ik wil mijn gevoelens open leggen
maar er komt maar geen geluid

Het gaat ook niet om mij)

Er was eens de allervriendelijkste man,
waarover niemand kwade woorden spreken kan.
Ongewild heeft hij ons moeten verlaten
vandaag wordt zo een dag vol graten
waarop woorden veel te kort
en kroppen in de keel.

We kunnen nergens meer aan denken,
niets anders onze aandacht schenken,
weten niet meer of *** of wat of niet,
er staat enkel maar verdriet
op ons gezicht te lezen.

Wij denken aan en missen,
willen de dagen even overslaan,
de gebeurtenis omzeilen, wissen.
Helaas mogen wij dat niet beslissen.
Wat voelt en klinkt dat ongelooflijk raar,
het verlies van een weergaloze winnaar.