სანამ მზე ჩავა და სინათლის ნამსხვრევებს ზეცა, აკრეფს ოდნავი აჩქარებით და გადამალავს. სიტყვა დაფარავს ნაიარევს და შენთან ერთად (იქ სადაც ხედად თვალებისთვის ვნება დამდნარა) ქალაქის ენა ჩაიყოლებს ბაგეთა ჩრდილებს, გადაიქცევა ცრემლის ყველა წვეთი ვარდებად, დაიკარგება დაკუჭული ფიქრი და სივრცე გაჩნდება ჩემში, იზეიმებს, გაიმართება.