Κάποτε κάποιο καροτί κορμί
σκυφτό σκιζμένο και συγχισμένο σημείωσε
Πως από την ενσυναίσθηση
μπορούσε μόνον να αντιληφθεί την προσωπική του αίσθηση

Το ίδιο κορμί από εδώ και πέρα θα το λέμε υποκείμενο,
Γδύνοντας το με τα μάτια μου
άφησε πίσω μια πλέξη πρασινωπού χρώματος αναμειγμένο με εκείνη την απόχρωση που θυμίζει βρεγμένο κομμένο πορτοκάλι μέσα από τα μάτια ανθρώπου με αχρωματοψία

Μια φορά καταναγκαστικά έθεσε το άλλο κορμί, το δικό μου που έγινε το αντικείμενο της δικής του ιστορίας σε θέση πτώματος
Σε επίπεδο τόσο χαμηλό και αξιολύπητο που για λίγο άρχισε ξανά να νοσταλγεί τον ιδεαλισμό τον οποίο πίστευε πριν υποπέσει στην προσήλωση σε μια γενικευμένη ολοκληρωτική απογοήτευση

Τότε το αντικειμενικά αδιάφορο μα υποκειμενικά αυτάρκες κορμί μου άφησε πίσω τις ανυψωμένες προσδοκίες του
Το κερί που άναψες με το λεκτικό σου σπίρτο, η καρυάτιδα που συμβούλεψες να προσέχει να μην την αλλοιώσει η όξινη βροχή και ο συμπαντικός κόσμος που επαναπροσδιορίσες συρρικνώνοντας τον
Σε μέγεθος μιας ζεστής αγκαλιάς που μία σου σε ερέθισε και μία μου με ηρέμησε,
Κάθετι δηλαδή που είχε με προσοχή πλαστεί σε έναν κόσμο συγκεκριμένο, σβήνουν ξαφνικά

'Ολα μονομιάς βγάζουν καπνό που αρχίζει να ανεβαίνει επιδεικτικά στην ατμόσφαιρα
Όλα τα τσιμπήματα, τραβήγματα και αγγίγματα πολλών ρίχτερ που μηδενίζουμε αντιδρώντας εναλλάξ ψύχραιμα γίνονται ανέκδοντα αυθαίρετα και κυρίως φθαρμένα

Η εσκεμμένη αφαίρεση του δικαιώματος μου να σε δαγκώσω και να κουμπώσω την μία φορά μετά την άλλη τα μονίμως ηλεκτρισμένα με φορτία αρνητικά σώματα μας δεν μου επιτρέπει να εκτονώσω την συσσωρευμένη ανικανοποίητη ουσία του εσωτερικού μου πυρήνα

Γι΄αυτό η επιβίωση του υποκειμένου μου είναι εξαρτημένη από το διαστημικό μυαλό σου που μετουσιώνεται σε λογοτεχνία
Μετενσαρκώνεται στην ιστορία την δική σου

Δεν νομίζω απλά να τρέμω, να εμφανίσω μια απλουστευμένη φρί βέρς συλλεκτική δημιουργία που είναι η κατ' εμέ ανιαρή ιστορία η δική μου

Δεν νομίζω.