માઁ

આમ તો હતી તું નાજુક, નમણી પણ છાંયડો આપતી વડલાનો

શક્તિ આવી, તું લાવતી હતી ક્યાંથી, પૂછી લેવું હતું મારે તને

પહાડ જેવી શક્તિ આં, તું લાવતી હતી ક્યાંથી ?

એ છતાં, હતી તું કોમળ, એક ગુલાબની કળી જેટલી ;

આવી તો અનેક ખાસિયતો હતી તારી, ગણાવું કેટકેટલી !

માઁ તારા ખોળે માથું મૂકીને સુવાનું સુખ હતું કાંઈક અનોખું

ફિકર, ચિંતા મટી જતી હતી બધી; પળભરમાં લાગી જતું ઝોકું

હવે એ વડ, જાણે કપાઈ ગયો; નથી એ છાંયડો કે ખોળો

પણ માઁ, મારા જીવનમાં છે, અને રહેશે હર પળ તારો ઓળો

Armin Dutia Motashaw