τίποτα
ακριβώς τίποτα
πόσο αγαπώ αυτό το τίποτα

εκεί μακριά όλα χρωματιστά
εδώ  δίπλα μου  ένας σπόρος ελπίδας και χαράς
γεμίζει το σώμα μου
αναπνοές μεγάλες γεναιόδωρες

πότε ξανά θα νοιώσω την ζωή
να σφυρίζει στις φλέβες μου
το σκοτάδι έχει φύγει  για σήμερα
πόσο θα κρατήσει αυτό το φως
αυτή  η χαρά χωρίς λόγο και σκοπό


αυτό ήταν το   κρυφό μου όνειρο και όπλο
μια χαρά χωρίς λόγο και χωρίς σκοπό

κοιτώ την γραμμή του ορίζοντα
και νοιώθω φτερούγες  
να  σφηνώνονται στις ωμοπλάτες μου

έτοιμη     έτοιμη    έτοιμη για το πέταγμα


έξω  από τα παράθυρό μου   πουλάκια  
παχουλά
μικρά
στρογγυλά
τρώνε  τα ψίχουλα που τους ετοίμασα

φεύγουν ξαφνικά και μένω με τις φτερούγες  μου
να τα κοιτώ.

22/03/21