Οι καρέκλες

Δεν χάθηκε η σκιά
μα και η όψη

κι εκείνο το φάνταμα
που πέρασε σαν άνεμος
μικρός
ή σαν η ανάσα κάποιου
ξυστά από το χέρι μου
χθες αργά

μα ούτε και η μορφή
-ακέραιη μονάδα θλίψης-
δεν χάθηκε
εκεί απέναντι να με κοιτά.

Όλοι εσείς που αγάπησα
εκεί,
στις καρέκλες στο σαλόνι

στην σειρά
και άδειες

Καθίστε
δεν θα τρομάξω
σαν θα δω

αντίθετα
σας περιμένω

Μαρία Πανούτσου
12/06/20