Mijn school is als een eerste thuis
Het tweede komt er nog niet bij
Zodra ik door de deur heen loop
Voel ik me bijna geketend vrij

De zon schijnt langzaam door de ramen
Ik heb uitzicht op de lucht
In de klas heerst er een vage stilte
Met alleen af en toe een zucht

Ik ben omringd door zo veel mensen
En ik kan nergens meer naartoe
Maar daar staan mijn vrienden weer
En dan is de rest van de wereld taboe

En als ik langzaam door de gangen loop
In stilte ongestoord
Dan voel ik me veilig hier
En niet alleen, zoals het hoort