Δευτερόλεπτα.

Με ένα βιβλίο λιγότερο θα σώναμε έναν άνθρωπο,
και δεν μιλάω για όσους εκλιπαρούν για μια γαλάζια χρυσή πισίνα διπλά στην θάλασσά, και εμένα ίσως για μια στιγμή να εναλλασσόταν θυμός και γοητεία, άλλα ποτέ δεν θα την έκτιζα ίσως να έκτιζα στο ίδιο μέρος, ένα μνημείο, να τύμβο, ένα σπιτάκι, μια καλύβα, ίσως καλύτερα μια σειρά από δένδρα καρποφόρα.

ειδωλολάτρες μιας και μόνης μορφής/

που μας λιανίζει /σε στάση και σε κίνηση/

που/ εναλλάσσεται μέσα στην απραξία/

όταν η δίνη όμως θα φανεί όλα ξεκαθαρίζουν /

και μένει ένας θαυμασμός/ μια ιαχή ήττας /

για κάτι τι που ελάχιστα γνωρίσαμε/

αφού δεν δώσαμε πίσω ζωή/

αξιοπρέπεια /

και χέρι βοηθείας /

σ' έναν άνθρωπο/


Τα πρωινά 10/16/19
Μαρία Πανούτσου