No poetry plz

Χωρίς ποιητική διάθεση

το να ζεις και μόνο είναι ένας δρόμος
δαφνοστολισμένος
δρόμος να περπατήσεις πάνω του
ξεστομίζοντας λόγια απλά και σταράτα
σε μια γλώσσα λουσμένη με τα υγρά της καρδιάς.

Τον άγνωστο πόνο σκέπτομαι καμία φορά
μήπως έρθει κάποια στιγμή και δειλιάσω για λίγο
και μετά σκέφτομαι ότι και αυτός έχει όρια και διάρκεια
και ησυχάζω.

Να αναμετρηθώ με ό, τι με περιμένει
να φανώ αντάξια της τιμής
που θα μου κάνουν χαρές και οδύνες

Παίζοντας την δυνατή
προσδοκώ να δυναμώσω
κάθε ίνα της ύπαρξης μου.




Χωρίς ποιητική διάθεση
Μαρία Πανούτσου 1/12 /2018