Sa sulok ng isipang dinadaluyong ng mga sanlibong sala-salabat na tanong may paanyaya kang pagdamay ang layon mula unang lagok, mainit ang pagsalubong.
Maraming katanungang pumapatak sa diwa Tila ulang tikatik, ulang walang sawa Hindi lang ‘ano?’, ‘sino?’, o ‘saan?’ ang humiwa Puso’y sinugatan ng ‘paano?’, ‘bakit’ at ‘kailan kaya?’
Sa bawat pagsikat ng araw sa Malarayat sa Silangan Lulubog din ito tan’aw ang Maculot sa kinahapunan Tagumpay at sigla noong kapanahunan Mga bituing nawawala, pagsapit ng sangang-daan
Kaya’t hindi dapat malasing, malango Sa naabot na rurok o kayamanang lumago Pagka’t batas ng Kalikasan ang siyang nagtuturo Na lahat ng ito sa malaon o madali’y maglalaho
Pag-ibig na busilak, mananatiling buo.
My eighth in my Brewed Coffee Poems series; poems much influenced by my memories of my old home and childhood in Lipa, Batangas.