Always  searching
   for the missing years



Καράβι στολισμένο  
ετοιμόρροπο/
στην άκρη θαλάσσιου ύδατος/
εξατμίζεται

Αστόλιστο  δένδρο  
γυροφέρνω/
με  στολή ναυαγού/
πριν κυλίσει αργά στο σκοτάδι

Γιρλάντες απωθώ/  
μ’ ενοχή τρανταχτή/    
δώρα χαρμόσυνα/  
ατμόσφαιρας  λειψής


Ψαχουλεύω  στις  τσέπες  
του μυαλού μου/
περπατώ  
στο δωμάτιο αργά/

Σε φέρνω στολίδι
σε  δικό μου ζωγραφισμένο πίνακα/
και  αναρωτιέμαι
για την μορφή σου/


Έξω βοριάς/
μα να / ο  αιώνιος  Σίσυφος /  
κουβαλώντας τον σταυρό του/
μόλις γεννήθηκε
  

Σηκώνω τις λέξεις  
τις τραβώ απ’ το κορμί Σου/
καταπίνω τ’ όνομα Σου/
γεμίζουν τα σπλάχνα  μου ευλογία/
Σε θέλω  φίλο/



Ξεσκεπάζοντας  
βλέπω τα σημάδια Σου
άπιστε Πέτρο/
αναποδογυρίζω  εικόνες/
με τον Ρουμπλιόφ
να κλαίει γοερά/

Τι μένει απ’ την γιορτή γέννησης/
παρά ένας καημός/  
κι’ ένας λυγμός

Στην  άκρη της πόλης/
πάνω σε πέτρα άβολη
και κοφτερή/
Σε βλέπω/
  

Ένα παιδί που μόλις  μεγάλωσε/
δηλώνει  πίστη και  λέει/
  "Άφετε τα παιδία
και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με,
των γαρ τοιούτων εστίν
η βασιλεία των ουρανών"


Έξω/ ωχρή συννεφιά/
Σε σκέπτομαι στο κρύο/
και παγώνω/
Σε  αφήνω σκυφτό /και  σκεφτικό/
Χριστέ μου


Γυρνώ το βλέμμα μέσα/  
επιστρέφω στο χρέος /
εγκαταλείπω το χάος/

Τιτίβισμα παιδιών με καλεί/
εξιστορώ τον ερχομό Σου/
Λιβάνι / Χρυσός  και Σμύρνα/


Βάζω τα λόγια Σου
στο στόμα μου και πάω/
σε μια καρδιά δική Σου/  
και δική μου/  

Ο κύκλος  ξεκινά και πάλι/
Είναι Χριστούγεννα