Πριν λαλήσει ο πετεινός θα με αρνηθείς τρεις φορές..
Ο εφιάλτης
Ήταν μια εικόνα θολή. Πολλοί άνθρωπου ξεγλιστρούσαν από μια γωνία και έφταναν μέχρι την θάλασσα. Δεν άκουγε ήχο, μόνο έβλεπε την εικόνα να κατηφορίζει αργά.
Το πένθος
Ευλογούσε την ώρα, που ήταν όλα σιωπηλά. Όλα είχαν τελειώσει εχθές.
Σήμερα το σώμα της μουδιασμένο ακόμη. καρτερούσε την ησυχία.
Μόνο το βλέμμα της τον αναζήτησε. Τότε θυμήθηκε ότι δεν θα τον ξανάβλεπε ποτέ.
Το ρίγος
Ανάμεσα τους μεσολαβούσε ένα τραπέζι. Γύρω το τοπίο αδιάφορο . Άγγιζαν το τραπέζι με τα δάχτυλα των χεριών τους, σαν να έστελναν κείμενο κρυφό, ο ένας στον άλλον.
Μόνο οι ματιές τους καθαρά αποτύπωναν, τον έρωτα που τρύπωσε στο κορμί τους. Και ταπεινά και ντροπαλά σιωπούσαν.