Δεν θα μπορέσω να προλάβω λάθη,
να διορθώσω.
Με κατατρέχει μια ανυπομονησία,
που μοιάζει με τραίνο φορτωμένο με αιχμαλώτους.

Σέρνω μαζί μου ζωές που δεν κατανοώ,
αλλά αισθάνομαι
Και ο χρόνος, είναι πιο λίγος απ’ όλη την διαδρομή.

Όλη η πλάση,
συνηθισμένη με τα ερωτικά ζευγάρια την άνοιξη

Αλλά και ο θάνατος,
δεν πάει πίσω σε επιτυχίες την ίδια εποχή.

Να θυμηθώ τι είναι πιο σημαντικό,
Οι εφορεύσεις ή τα θύματα ενός λοιμού;

μαρία πανούτσου