Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
May 2018
Μαρία Πανούτσου




Σε κέρδισε η αγάπη μου
Όπως κερδίζει ο ήλιος τον αέρα.
Τις ιστορίες που γέννησες
Για προσωπική ευχαρίστηση,
Δεν έφτασαν το μεγαλείο μιας δόξας
Όμως εγώ δεν πόθησα την δόξα,
Πιότερο από τον άνεμο και το φεγγάρι,

Αλλά το μέτωπο σου
Που πρώτο χρωματίζεται  
Και από τα χείλια σου
Που πρώτα αυτά γεύονται
Την νοσταλγία μου

Ναι είναι αλήθεια σε πόθησα πιότερο
Και από την νοσταλγία
Πιότερο από την ίδια σου την σκέψη
Που σαλεύει να με τοποθετήσει
Στα ουράνια ή σε πηγάδι
Με κομμάτια απ’ το κορμί σου

Έτσι έφτασα σε σένα
Από την οδό της άρνησης
Να μπω ή να μη μπω
Να σε αγαπήσω ή όχι
Να σε ζητήσω ή όχι
Να σε παγιδεύσω η όχι
Να ζήσω ή όχι

Η πραγματικότητα η δική σου
Με βρίσκει ανέτοιμη για σένα
Δεν ξέρω από πού να φυλαχτώ
Πια στάση να κρατήσω
Πιο φόρεμα να βάλω
Πώς να σου χαμογελάσω
Πώς να πλαγιάσω πλάι σου
.
Ναι, με βρήκες ανέτοιμη
Γι’ αγάπη ερωτική
Και ξάφνου έγινε το θαύμα
Να σε λατρέψω θέλω
Όπως ο γύπας , το αθώο αρνί
Όπως λιοντάρι, το ψοφίμι
Κι αυτό ασάλευτο στο ξερό χορτάρι
Όπως γυναίκα εγκυμονούσα
Τον λατρευτό της άνδρα

Ας σμίξουμε σαν δυο αστέρια
Που κατεβαίνουν με ορμή στην γη
Σαν δυο πουλιά τραυματισμένα
Από το ίδιο βόλι
ας σμίξουμε μια βραδιά
Σ ένα τοπίο λιτό και καθαρό
Όπως δυο κύτταρα
Όπου ‘ο λόγος’ τα ονομάζει ζωή

Αφιερώνεται στον W.B Y
MARIA  PANOUTSOU
Written by
MARIA PANOUTSOU  ATHENS, KEA , LONDON
(ATHENS, KEA , LONDON)   
128
   Jim Musics
Please log in to view and add comments on poems