Θυμάστε τις βελόνες της γιαγιάς/ Έτσουζαν/ Μικρές σταλαγματιές αίματος/ Mικρές μπαλίτσες λαμπερές Ποικίλες στιγμές μιας αίσθησης/
Θυμάμαι τον έρωτα/ όταν ερωτεύομαι Τότε ξαναγεννιέται /από τις στάχτες του/ Μια τιμωρία ξεχασμένη/
Εκεί που πριν ηρεμία και σιγουριά/ Ισορροπία όμοια με του γλάρου πέταγμα/ Τώρα καταιγίδα πάνω σε βράχια αιχμηρά/ Εκεί κι ο φοβερός εχθρός /καραδοκεί/ Ερχόμενος από το πουθενά/ Τώρα στο πουθενά με πάει/
Προβάλει ένας άγνωστος βλοσυρός/ Άσχημος/ φριχτός/ Μυρωδιές του σκότους/ Όπως μια σκιά/ Που ξεπερνάς/ Απρόσκλητη/ και ήδη γνώριμη
Αδέξιος /αδύναμος/ άλογος/ Γεμάτος με τα όχι μου/ ο άγνωστος Με τις απαγορεύσεις μου/ Και τότε υποταγμένη ακόμη μια φορά Παλεύω /με νικάς /σε ξεχνώ / Παλεύω / σε ξεχνώ Μια ζωή νίκες και αντίο/ Για μια νύχτα κόμη / Σε στρώματα/ άστρωτα/
Ένας ξένος με τραβολογά/ Και απαιτεί/ Να ρουφήξει την ψυχή μου/ Ξένε μου/ λυπήσου με/
Δεν έχτισα ακόμη τον κόσμο μου/ Δεν μεγάλωσα ακόμη τ’ όνειρο μου/ Δεν βοήθησα την άνοιξη να έρχεται πιο συχνά/ Ένα τετράδιο άδειο που περιμένει γράμματα/ Μπερδεμένα και λυπητερά / είσαι έρωτα/ Μέχρι που χάνεις τα φτερά σου/
Εκλιπαρώ την ομορφιά της ησυχίας/ Με το σώμα σιωπηλό /και κρυφά ζωντανό Σκαλίζω τις ώρες/ πίνω απ’ τις πηγές της ζωής/
Ευφραίνομαι την ομορφιά / Και ριγώ στον όλεθρο του κόσμου/ Χορεύω τις ώρες τις νύχτας/ Και τότε εκεί που όλα με αφορούν/ Να η ταραχή και φόβος/
Ένας τελικό αφανισμός/ Έγινε πρόσωπο και φωνή/ Λέξεις και κινήσεις/ Φωτιά και ιδρώτα/
Θυμάμαι /αίμα με αίμα /που τραγουδά/ Σαν μια τσιγγάνα/ τρελή και νέα/ Σαν ένα παιδί που τρέχει/
Ο πόνος της άρνησης/ Μπροστά γκρεμός και πίσω κόλαση/ Διαλέγω την άρνηση/ Και λυπημένη αποχαιρετώ τον άγνωστο / Διαλέγω την άρνηση στον έρωτα/ Ξανά στις βελόνες που τσούζουν/
Πια το σώμα κατάδικο/ Χωρίς τραβήγματα/ Της καρδιάς και των σπλάχνων/