Nagsimula ang lahat sa simpleng pag uusap Hanggang sa dumating yung puntong lagi na kitang hinahanap Kasa-kasama ka na sa bawat kong pinapangarap Ikaw ang nagbibigay lugod sa kalooban Kong naghihirap Kaya akala ko noon ikaw na ang sagot sa pusong sugatan Ngunit ginamot mo lang din pala ito ng panandalian At sa pag alis mo, mas malalim pa ang sugat na iyong iniwan At ngayon Hindi ko na alam kung sino pang lalapitan Magagamot pa ba ang sugat na iyong idinulot? Sa nabasag Kong puso mayroon pa kayang pupulot? Magawa ko pa kayang kalimutan ang lahat ng sakit O mananatili na lang sa puso ko ang lahat ng inggit? Ayoko na. Ayoko nang mabuhay sa mundong binago mo Ayoko nang mabuhay sa mundong kinalalagyan ko Ayoko nang mabuhay pa sa mga pag-asang walang patutunguhan At Sa mga pantasya't pangakong sinusubukan ko nang kalimutan Ayoko na. Hindi na maghihilom ang sugat na idinulot mo Kahit ilang band aid pa ang ilagay dito O kahit Ilang taon man ang lumipas Sakit ay hindi kukupas Sugat dito sa puso'y mananatiling isang marka. Na lagi saking magpapaalala "Nagmahal ako at Nagpakatanga Para sa pag-ibig na walang pinatunguhang maganda."