Το μυστικό σπίτι

Ισορροπίες  μαθαίνω από την αρχή, σαν μικρό παιδί,
Να περπατώ/ να  μιλώ/ να  σωπαίνω /
ο χρόνος / μου χαμογελά
Mε νόημα /
και το μακρινό μου πλησίασμα/ προς εσένα/
Εξαντλείται/ με ρυθμό  αργό/ όπως η βροχή που λιγοστεύει
Η γειτονιά /γέμισε, με πρόσωπα που σου μοιάζουν /
Με τα χέρια  στεγνά και χείλη  σφιγμένα
Σε αποτυπώνω σε στίχους/μεθοδικά / σαδιστικά
Θα μάθω  να αντιδρώ/ Με την κίνηση των ματιών μου μόνο/
Μια γλώσσα μόνο για σένα /αφού  ντροπή ξέφυγα/και συστολή
Τώρα μένει  να  τα βάλω  με τα θηρία που με πλησιάζουν
Κάτοικοι μόνιμα  αυτού του σπιτιού/ ασβεστωμένου  και καθαρού
Που η  αυγή / το   ανοίγει και  το αστέρι της  Αφροδίτης /το κλείνει