Το μόνο που έχω για σένα είναι ένας άρρυθμος σφυγμός. Κι όλο κοιτάζω πίσω , δεν είσαι εσύ αυτος ,δεν είσαι αυτός. Ο χρόνος όπως λένε δεν είναι γιατρός , είναι φριχτός όταν δεν περνάει και σε ξεχνάει. Σε ξεχνάει...
Απ'την αρχή καταδικασμένοι , σαν από στάχτη φτιαγμένοι το ήξερα πως μπροστά ήταν γκρεμός μα και πίσω τι; Γυρισμός.
Όταν έκλεισες το τηλέφωνο μου είπες "Μη το κάνεις αυτό, θα τα πούμε αύριο" . "Δεν νομίζω να σε ξαναδώ" Κάπως μακάβριο.
Βρήκες εύκολα την λύση , και καθώς κοιτάζω κάθε μέρα την δύση αυτός ο ήλιος με τυφλώνει σαν την αλήθεια. Ξέρω ποτέ δεν σου άρεσαν τα παραμύθια. Εκτός απο αυτά που λέγονται εύκολα και κρύβουν θλίψη. -"Δεν ξέρω τι να πω , μου'χεις λείψει".
Το τραγούδι αυτό που ακούω όλη μερα συνεχόμενα λέει "τα δάκρυα μου στεγνώνουν μόνα τους" -"Θα βρεθούμε ξανά" Δεν το χεις καταλάβει , δεν θα υπάρχουν επόμενα.
Για μένα ήσουν το πιο όμορφο πρωινό και έγινες το πιο βασανιστικό βράδυ. Την αγάπη μη την πετάς , μετά σε τρώει το σκοτάδι.
Κανείς δεν ξέρει πόσο πόνεσα και ότι άντεξα ήταν ,ξέρω , επειδή συμφώνησα.
Σκότωσες ότι είχα μέσα μου για σένα μα το αστείο είναι πως για λίγο ήμασταν ένα.