Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
 
MARIA PANOUTSOU Sep 2021
δεν υπάρχουν λέξεις  για  την μνήμη
υπάρχει μόνο ένα σώμα που θυμάται
σκάλες   ανεβαίνουμε
και  εκεί σταματάμε
δρόμοι που διασταυρώνονται
με ήχους
πίσω από πόρτες εικόνες τρυφερές
ό,τι κάναμε καλώς καμωμένο
και ο χρόνος περνά σαν ένα σύννεφο  
πάνω από τα σκυφτά κεφάλια μας
ορμή σε   ένα  μόνο  γράμμα
τόλμη μόνο σε ένα άνοιγμα ματιού.
Μαρία Κασσιανή  25/09/21
Maria Kassiani  Skoularikou - Panoutsou 25/09/21
MARIA PANOUTSOU May 2021
ανασκαλεύω τις  εικόνες

η ιστορία με μαθαίνει  το ημιτελές

οι ξένοι που φτάνουν  σε μένα  

είναι  αγγελιοφόροι   -
σελίδες  άγραφες


τρέξετε   και ό,τι προφτάσετε

μελιτζανί το χρώμα των χειλιών μου

κάτω  χαμηλά  ένα αστέρι μου

χαμογελά

κι' η τρέλλα που τόσο την πάλεψα  

δεν αργεί

φυλάσσω το  κουτί της
Πανδώρας  κλειστό

όταν εκείνη η μελωδία   ξεπρόβαλε

στο  παράθυρο του μυαλού μου

και  ελπίζω ακόμη  σε  μια  ανάσταση.
MARIA PANOUTSOU May 2021
slowly
reflections
only a bird  on a corspe
flies around
never say  the meaning
the word  end is the most strong
relations  imitation
in a plain  to  a land of  nothingness
only  children matters
oh mio  child
absence  is a star of loveness



Maria  Panoutsou
31/05/21
MARIA PANOUTSOU May 2021
Maria Skoularikou- Panoutsou – Μαρία Σκουλαρίκου- Πανούτσου

Lady Godiva,

αρκεί που με αγάπησες
για μέρες,
μέρες γεμάτες από ένα σφρίγος αναμονής
αναμονή, για αγκάλιασμα
για βλέμμα κατευθείαν
στην κόρη των ματιών.
απουσιάζω από τα όνειρά σου
όμως εσύ με επισκέπτεσαι ταχτικά
σε διάδρομους με χρώματα
ξεκολλάς από τον τοίχο
σαν ταπετσαρία σχισμένη
θα περπατώ πάνω στο σώμα σου
και θα τρέφομαι από το αίμα σου
σαν μια μικρή ξεχασμένη ψείρα
που ξέμεινε από ένα σμήνος
κάποτε,
σε αποθήκη με στάρι σαπισμένο
ο αέρας με καλεί, για έναν περίπατο,
ως την επόμενη αυγή που θα βρω το θάρρος
να περπατήσω σαν την Lady Godiva,
διασχίζοντας στην πόλη που με γέννησε.

(από Στίχοι 2019)

Lady Godiva,

è sufficiente che tu m’abbia amato
per giorni,
giorni colmi di vigorosa attesa
attesa, per l’abbraccio
per sguardi diretti
alla pupilla degli occhi.
sono assente dai tuoi sogni
ma tu mi visiti spesso
nei corridoi colorati
ti stacchi dal muro
come carta da parati strappata
camminerò sul tuo corpo
e mi nutrirò del tuo sangue
come piccolo pidocchio dimenticato
rimasto indietro dallo sciame
una volta,
in un magazzino di grano marcio
il vento mi chiama ad una passeggiata,
fino all’alba successiva quando troverò il coraggio
di camminare come Lady Godiva,
attraversando la città che mi ha fatto nascere.

(da Versi, 2019)

traduzioni dal greco
di Alexandra Zambà
traduzioni dal greco
di Alexandra Zambà
MARIA PANOUTSOU Mar 2021
τίποτα
ακριβώς τίποτα
πόσο αγαπώ αυτό το τίποτα

εκεί μακριά όλα χρωματιστά
εδώ  δίπλα μου  ένας σπόρος ελπίδας και χαράς
γεμίζει το σώμα μου
αναπνοές μεγάλες γεναιόδωρες

πότε ξανά θα νοιώσω την ζωή
να σφυρίζει στις φλέβες μου
το σκοτάδι έχει φύγει  για σήμερα
πόσο θα κρατήσει αυτό το φως
αυτή  η χαρά χωρίς λόγο και σκοπό


αυτό ήταν το   κρυφό μου όνειρο και όπλο
μια χαρά χωρίς λόγο και χωρίς σκοπό

κοιτώ την γραμμή του ορίζοντα
και νοιώθω φτερούγες  
να  σφηνώνονται στις ωμοπλάτες μου

έτοιμη     έτοιμη    έτοιμη για το πέταγμα


έξω  από τα παράθυρό μου   πουλάκια  
παχουλά
μικρά
στρογγυλά
τρώνε  τα ψίχουλα που τους ετοίμασα

φεύγουν ξαφνικά και μένω με τις φτερούγες  μου
να τα κοιτώ.

22/03/21
nothnothingness
MARIA PANOUTSOU Jan 2021
Αναλογίζομαι το σώμα,
σαν μια διαφάνεια,
όπου πάνω της,
γράφω τα όνειρά μου



Οι περιπατητές ήταν γυμνοί,

έτσι επιθυμούσαν την ησυχία του κορμιού.


Ρώτησα το σώμα μου,

ήταν πρωί μιας παράξενης μέρας,

αν θέλει να ζήσει ακόμη λίγο,

και  εκείνο με άφησε σε μια νοσταλγία.



Ό, τι με ενδιαφέρει,

διαφέρει από σένα αγαπητή.


Άσε να εκφράσω, την πτυχή που με πονά,

να δω και εγώ, με περιέργεια,

την φορά των πραγμάτων, να κυλήσει στο νερό.


Πόσες φορές να το πω,

χρειάζομαι φως και λόγια σταράτα.
MARIA PANOUTSOU Jan 2021
Τα ριζίτικα τραγούδια νοστάλγησα

κρυμμένα σε κάτι φθαρμένες φωτογραφίες



ένας ήλιος και το περίγραμμα του νησιού

να ορίζει την θάλασσα



ένα ρολόι με πνιχτό ήχο με ξυπνά

κατηφορίζω τον ορίζοντα



τύμπανα ακούγονται

τα αυτιά μου αυτοσχεδιάζουν μόνα τους



ποια πόλη να διαλέξω

ποια παραλία

ποιο βουνό





τίποτα δεν ξεχωρίζω

παρά μόνο

το πλάγιο βλέμμα των πουλιών



Κρήτη γλυκό κρασί και γης λαλούσα

από ψηλά ένας αητός πετά



δείχνει την χαρά του για τον τον τόπο ( )





σχηματισμούς χαρίζει σ’ ένα μοναδικό θεατή

κοιτάζω και θαυμάζω τις φτερούγες του



έλα αητέ μου και πάρε με

χωράω στην φωλιά σου



τριγύρισε με στα λημέρια σου

και τέλος άφησε με να πέσω από ψηλά





ευλογημένα νερά, κρατήστε με( ).
Rizitika songs (Greek: Ριζίτικα τραγούδια) are the oldest type of Cretan music.
Next page