Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
 
Oct 3 · 41
*
David Delgma Oct 3
*
ჩემი დღე სანამ გაიფანტება
და მტვრის თხელ ფენას დაფარავს თოვლი,
ო, როგორ მინდა ნიავი მერქვას -
ხეთა შრიალის ხმა თანატოლი.
Apr 10 · 54
🌟
David Delgma Apr 10
როგორც ზაფხული სექტემბრის ბოლოს,
ბარხატისფერად დანაბინდები,
ჩემი გულია ქუჩის უფასო
საპირფარეშო და მე ვინგრევი.
Feb 4 · 69
Untitled
David Delgma Feb 4
ცა დნება თითქოს და თიხის გულზე
მოიკალათეს თეთრმა ფიფქებმა,
მძიმე იქნება ბლაგვი სიკუთხე -
სინათლე თვალებს ესადგისება.
David Delgma Oct 2023
ეცემა რბილად მოწყეტილი ცრემლები გუბეს
მახე დაუგეს, გაეხვია ბადეში სიტყვა,
ძალიან მინდა გავამთელო და ახმაურდეს
თვალები ბროლის (სიჩქარეში რომ გადამიტყდა)

დავდევ ქალაქში მიმოფანტულ იმედის რგოლებს
მალე დამტოვებს ცარიელი ქუჩა და თითქოს
სეტყვა დაიწყო, უთეთრესი მიწა მაგონებს
უმძლავრეს ნათელს, შენმა გულმა მე რომ გამიყო.
Sep 2023 · 88
#######
David Delgma Sep 2023
სიმძიმე წვრილი ნასხეულარ ბალიშზე წვეთად
აქ ისევ ერთად დაჟინებით ეცემა და მე
მექცევა ღამე უმოწყალოდ, მზა იმედებად
დამშრალი გუბის უთევზობას დილამდე დავდევ.
David Delgma Aug 2023
გთხოვ, არ შეშინდე, უსათუოდ იპოვნი ადგილს,
დაფარავ მანძილს და უქოლგოდ წვიმაში დგომა
მორჩება როცა უადგილოდ ყველა დავარდნილ
ფიქრსა და ფოთოლს შეიფარებს სხვა შემოდგომა.
Jul 2023 · 189
#######
David Delgma Jul 2023
შექმენი ჩემთვის მუდმივობის მცირედი განცდა,
აქამდე რასაც არასოდეს ჰქონია სუნთქვა,
და თუკი ჰქონდა, საუკუნის ყნოსვას გადასცდა,
როგორც ნააპრილს შერჩენილი თოვლი და გუნდა.
Jul 2023 · 201
***
David Delgma Jul 2023
***
როგორც ღამის ვარსკვლავური გარემოცვა
ცის სანათურს შეეხება სივიწროვით,
შენს სივრცეში ჩავეშვები თვალებს როცა
დავხუჭავ და თბილი კანის ვიგრძნობ ლოდინს.
David Delgma Jul 2023
ცივ კორპუსზე გაუშლელი, ვიწრო ფრთებით,
რადგან წყვილთა სითამამით ჩართულ ზეცას
ღამეები დაუკეცავს იქ მცხოვრების -
ასასვლელი სამოთხემდე ჩაუკეტავთ...
Jul 2023 · 239
დამწვრობა
David Delgma Jul 2023
შენს ხელზე ხანძარი მსურს ისე ჩავაქრო -
სიზმრებიც გაგრილდეს ღამეზე ნალესი,
დაიწვას ტუჩების სიგრძე და არასდროს
განელდეს ხმაური გზის სიკამკამეში.
David Delgma Jun 2023
ჰიპოტეზა: არ დაგვიტოვოთ წითელი ბაბილონი!
ალბათ წელიწადი გავიდა მას შემდეგ რაც ჩემი მეზობელი ბატონი ბესარიონი ოჯახითურთ სხვაგან საცხოვრებლად გადავიდა. ერთხელ დავინახე, როცა ჩვენი კორპუსის გამაგრება დაიწყეს, მოვიდა თავის ავლა დიდებას, რომელიც სარდაფში ეგულებოდა, ხელი დაავლო და წაიღო. ქიმიის მასწავლებელთან მივდიოდი როცა შემხვდა, ერთმანეთი მსუბუქად მოვიკითხეთ და ჩვენ-ჩვენი გზა განვაგრძეთ. თვალნათლივ მახსოვს ამ უკეთილშობილესი ადამიანის დამსახურება, მსოფლიოს, სამშობლოს, კონკრეტულად კი ჩვენი კორპუსის განვითარებასა და წინსვლაში.
აღწერილობითი ნაწილი:
სანამ უშუალოდ ბატონ ბესარიონს გაიცნობდეთ, მცირედი რამ წარსულზე. მახსენდება ის ლამაზი დღეები, როცა მოცლილ მე და ჩემს მეგობრებს თვალი სულ რაიმის გაკეთებისა და შენებისკენ გვეჭირა. ერთ-ერთი ჩვენი მიღწევა ხიდან დაშვებული თოკი იყო, რომლის ერთი ბოლო მარადმწვანის საშუალო სიმაღლეზე მყარად მდგარ ტოტს, ხოლო მეორე პირველი სართულის დაცარიელებული მეზობლის კარებს მივაბით. დროდადრო ეს უკანასკნელი ბინა ხეხილის ბაღითურთ დიდი ბედნიერებას გრძნობდა, როცა მის უსიცოცხლო სიცარიელეში ფრთხილი ბავშვების გარდა პატრონიც შეაბიჯებდა. მაგრამ ყოველთვის როდი ჰქონდა ამის შესაძლებლობა, მიუხედავად იმისა რომ მისი გულის გამხარებელი პირდაპირ მდგარ მოხრილ კორპუსში ცხოვრობდა. რაც შეგვეხება ჩვენ, ბედნიერი და გამოფხიზლებული ბინის კარებს როგორღა მივამაგრებდით თოკს?! ამ საქმეს ერთ-ერთი ჩვენგანი აგვარებდა. ის თოკის ბოლოს და ჩამოვარდნილ „კამიკაძეს“ ერთად იჭერდა. ამ საოცარი მოწყობილობით დიდი თუ პატარა, ნაცნობი თუ უცნობი გამვლელი ხალისობდა. იმედი მაშინ გადაგვეწურა, როცა ჩვენი ჭარბწონიანი სკოლელი დაეშვა ხიდან, მაგრამ რაც უნდა გასაოცარი იყოს “ატრაქციონმა” გამოცდა ჩააბარა. დაამტკიცა, რომ ასე მარტივად არ გაწყდებოდა და ყველასთვის უსაფრთხო იყო. სამწუხაროდ ჩვენი გასართობის ბოლო ყველას ახსოვს. მასზე მეზობელად მცხოვრები პატარა გუგა ჩამოეკიდა და გაწყვიტა. არავინ ელოდა ამგვარ დასასრულს. “მრავალჭარბწონიანნახულმა” მსუბუქთან წააგო...
შემდეგ იყო სკამები ეზოში... ჩვენი კორპუსი ოთხსართულიანი იყო. სამი სადარბაზო ჰქონდა. წინ მდგარი გაცვეთილი ავტოსადგომები მას თითქოს ორ ნაწილად ჰყოფდნენ: პირველ და მეორე სადარბაზოს ერთად, ხოლო მესამეს ცალკე. პრივილიგირებულ სახლის ნაწილს წინ მაგიდა და სკამები ჰქონდათ, სადაც ძირითდად მოხუცები სხდებოდნენ, მაგრამ ახალგაზრდები მაინც ახერხებდნენ იქ რიგიანად მოლხენას, ღრიანცელსა და ბანქოს თამაშსაც კი. ალბათ იცოდნენ როდის იყო დაკავებული ძველი თაობა ტელევიზორის ყურებით. ჩვენ კი, მესამე სადარბაზოს მცხოვრებლებს, აუცილებლად გვესაჭიროებოდა პატარა კუთხე ეზოში. მე და ჩემმა მეგობარმა საბამ გადავწყვიტეთ სკამები ძველი ფიცრებისგან გაგვეკეთებინა და კედლის მორჩენილი საღებავით შეგველამაზებინა. ყველაფერი გამოგვივიდა. სიმარტივის გამო უხერხული ადგილი კი შევარჩიეთ, ჭიანჭველების ბუდესთან ახლოს. ფიცარი ხესა და სტადიონის გალავანს შორის ხიდად იყო გადებული. სწორედ აგებულების ასეთმა სიმარტივემ განაპირობა ის რომ, იმ ალაგს გაბატონებული მწერები უგულებელვყავით. შემდეგ იყო სიმრავლე, ჟრიამული, ყოველგვარი სიკეთე და ერთობა ეზოს ბავშვებისა. ერთ დღესაც ჩვენი ნამოღვაწარი გაქრა. გაქრა უკვალოდ, არავინ იცოდა მისი ასავალ-დასავალი. ზოგი მეზობელი კორპუსის მცხოვრებლებს აბრალებდა, სხვანი კი ჩემთვის სრულიად უცნობებს ადებდნენ ხელს, იმ იმედით რომ თავიანთ ჯავრს ამოიყრიდნენ „გაბრაზებული მედურგლის“ მუშტით, მაგრამ არაფერი გამოუვიდათ. გავიდა დრო და და ყველაფერს მივხვდი... ის დღე განსაკუთრებული იყო სტუმრად ბიძა და ბიცოლა გვწვეოდა. უღიმღამო სახლი ხალისით ავსებულიყო. შემდეგ იყო საშინელი ხმაური შენებისა - ფანჯრიდან გადავიხედე და ბატონი ბესარიონი დავინახე უროთი ხელში, სასტიკად უსწორდებოდა ყოფილი სკამების ალაგს. არვიცი ჩვენი ნამოღვაწარი მან წაიღო თუ სხვამ, დაწვა თუ თავისი ეზო დაამშვენა. ამას უკვე აზრი არ ჰქონდა. ერთ დღეში იქ ბაბილონი აიგო. წითელი კედლებითა და ნაცრისფერი სახურავით, რომელიც მეორე დღეს ავტომობილის მიღებისთვის ემზადებოდა.
შუალედური მსჯელობა:
მახსოვს ჩემი მშობლების გაბრაზებული გადაძახილები იმ ბავშვების მიმართ, რომლებიც ჩვენს განზე მდგარ ავტომობილს ქვებს უშენდნენ, ხან კი მასზე ადიოდნენ და ამით ისედაც დეფორმირებულს, უფრო ცუდ მდგომარეობაში აგდებდნენ. ერთ ცხელ დღეს, როცა ოთახის მძიმე ჰაერს ფანჯრიდან გახედვით დავაღწიე თავი, უცნაური ხმა შემომესმა. ვიღაცამ ჩვენს ჟანგიან გოლიათს დიდი ქვა ესროლა და ამ უკანასკნელმაც საშინელი, დამაყრუებული ხმა გამოსცა. მაშინვე სტადიონზე მოთამაშე ბავშვებს გავხედე. ისინი გაკვირვებულები გაჰყურებდნენ ვიღაცას ან რაღაცას. არ გამჭირვებია ბატონი ბესარიონის დანახვა, იდგა ქვით ხელში და მომღიმარი სახით გაჰყურებდა მოთამაშეებს. მან ვერ შემამჩნია და გათამამებულმა ისევ ისროლა ნაცრისფრი ნატეხი, შემდეგ ბავშვებისკენ გაიხედა და უყვირა - “ქვებს ნუ ისვრით მამამძაღლებო!” ბურთით მოთამაშეთა მსგავსად გავოცდი. ალბათ არაერთხელ მსმენია მეზობლისგან ასეთი გაბრაზებული ხმა ცელქი ახალგაზრდების მიმართ და იმედი მომცემია კეთილი ადამიანის არსებობისა ჩემს გარშემო... ოთახში დავბრუნდი და ისევ ჩავები ჩვეულ ფერხულში.
დასკვნა:
გავიდა დრო და გავერანდა მთელი ეზო. სასაცილოა, რომ ავლადიდებასთან ერთად ბესარიონმა ავტოსადგომიც თან წაიღო... თუმცა დატოვა საძირკველი და ბოძები გამზადებული სხვა ბესარიონისთვის, სხვა წითელი ბაბილონისთვის, რომელიც ისევ დაიკავებს ადგილს გადატვირთულ ეზოში, სადაც აღარც ბესარიონია და არც მისი ნასროლი ქვა.
David Delgma Jun 2023
ოცდაერთი, ჩვიდმეტი და... ცხრა -
სიმარტივეს გაერია რთული,
- რბილი ღამის ფიქრი გადაწყდა,
მიმოიბნა სიტყვა გამართული.

ხუთი, სამი, ოცდასამი... რვა -
ეჭიდავა მომავალს წარსული,
ხელსაწყოზე ორი ხაზი და...

- რბილი ღამის ფიქრი გადაწყდა.
David Delgma Jun 2023
აკოცე მზის სხივს, დილაობით ოთახს რომ სტუმრობს,
მოვა, პოულობს ამომავალ ზეცაზე ნაპრალს,
ეცადე ნაზად ესადგურო, უძიროდ უფრო
ჩაიწნახულო, სიბრმავეში ეწამე რადგან.

მეღამე ფარდა დაიშლება დაბზარულ ხმაში,
ჩავა ურნაში დახეული წარსული ისე,
გაუირისებს უკვირტობას გარდაუვალი,
მალი ნარნარით განთიადებს ჩაბმული სივრცე.
May 2023 · 267
ზამბახობა
David Delgma May 2023
სად ვეძებო დაკარგული სიმარტივე?!
სიმარტოვის ბურღი ადევს ჭერს და ქალაქს
ნელა გააქვს არსებიდან ფიქრთა მძიმე
ვულკანობით გაჩენილი ცეცხლი, ლავა.

ნეტავ თავად არ ვიცნობდე გაზაფხულის
თავგასული სიხანმოკლით ზამბახობას,
ცა-მართობად დაშვებულა დასასრული -
უმყოფადო სიმართლეში გზამ დამტოვა.

არ მადროვა ადრეული ზაფხულობა,
გართულობა სირბილეში სივრცემ გრძნობის,
ველი თოვლის სიეშმაკეს და თუ მოვა
მის სიცივეს გაყინვამდე მივენდობი.
May 2023 · 208
#
David Delgma May 2023
#
სად ვეძებო დაკარგული სიმარტივე,
სიმარტოვის ბურღი ადევს ჭერს და ქალაქს
ნელა გააქვს არსებიდან ფიქრთა მძიმე
ვულკანობით გაჩენილი ცეცხლი, ლავა.
David Delgma May 2023
სანამ მზე ჩავა და სინათლის ნამსხვრევებს ზეცა,
აკრეფს ოდნავი აჩქარებით და გადამალავს.
სიტყვა დაფარავს ნაიარევს და შენთან ერთად
(იქ სადაც ხედად თვალებისთვის ვნება დამდნარა)
ქალაქის ენა ჩაიყოლებს ბაგეთა ჩრდილებს,
გადაიქცევა ცრემლის ყველა წვეთი ვარდებად,
დაიკარგება დაკუჭული ფიქრი და სივრცე
გაჩნდება ჩემში, იზეიმებს, გაიმართება.
Apr 2023 · 192
◇◇◇
David Delgma Apr 2023
კრემს ვისვამ ხელზე, რომ უფრო რბილი
ჩვენი თითების შეხება იყოს -
გაუმჭირვალე დღეთა მანძილი
დადნეს თვალებში და იყვავილოს.
David Delgma Mar 2023
შენი მზერა ჩაიღვრება ლექსში ისე,
როგორც წვიმის თბილი შხაპი სტუმრობს ქალაქს.
წვეთს თუ ქუჩა შეიშრობს და დაივიწყებს -
სიტყვებს შორის გუბეს რითმა ვერ დამალავს.

სანამ რიტმი აირეკლავს რბილ ნაბიჯებს,
სანამ მარტის გვაფარია დღე დამდნარი,
ოდნავ ნელა იმოძრავე, მეტს დაიტევს -
იმახსოვრებს თმის დაკეცილ წყობას თვალი.
Mar 2023 · 129
×××××
David Delgma Mar 2023
მზის თბილ ჩასვლას კორპუსები ირეკლავენ,
როგორ მინდა შევერიო მეც მათ რიგებს,
ვინ გაიგებს ერთი წამით სულ რომ გავქრე
და შენობად ავიზიდო, ვინ გაიგებს?!

(მხოლოდ თბილისის მუნიციპალური ინსპექცია)
David Delgma Feb 2023
აგორებული აჩქარებით, უძირო, მზარდი,
გაუხედნავი მუსტანგივით მფლობელი სივრცის,
სამშობლო ჩემი, კავკასიის თმების სამაგრი,
გადადებს ისევ გაბრწყინებას მომდევნო დღისთვის.
Jan 2023 · 328
*****
David Delgma Jan 2023
სიზმრებს სიმართლე საბოლოოდ სანამ დასერავს,
ნეტავი ქუჩის სიბლაგვეში ამომივარდე,
რადგან დაღლილი ჩემი გულის უპირო ვნება
ილაბირინთებს განუწყვეტლივ შენთვის იქამდე.
Dec 2022 · 354
love letter
David Delgma Dec 2022
გარეცხილ დილას დასაკეცი საღამო მოსდევს,
სიცივე მოაქვს ნაწარსულარ ალიანსს დღეთა,
მხედარი ხარ შენ უმოწყალო და ჩემს სტრიქონებს
იბარებ, ებრძვი, ისაკუთრებ, იმონებ, ხედნავ.

წვიმს, ფანჯარასთან გავამზადებ ამაღამ რითმას,
სხვა ყველა საცავს სიტყვის გარდა გადავეჩვიე,
და სანამ ისიც ქუჩის მტვერში ჩაქრა, დაიფრქვა,
შევაბამ ქარებს საყელურად, გთხოვ, დაეწიე.

ო, ისე მწარედ სახეს კაწრავს დილით, შხაპისას,
შენი კანივით უთბილესი ცრემლის გუნდები
და ყოველ ჯერზე მათთან ერთად მირბი თავიდან -
თვალიდან როცა ჩადიხარ და აღარ ბრუნდები.

თუ ჩემი რიტმი, სიტყვაწყობა, რამეს დაგიფრქვავს -
გულის უმზეო ტროტუარებს ოდნავ აანთებს,
იმას რაც შენთვის არაერთხელ წარსულში მითქვამს,
ავიყვან კუბში, გავილექსებ ათიათასჯერ.
.
.
.
მაგრამ შენ სიტყვა სულ არ გჭირდება.
David Delgma Dec 2022
ძალიან მინდა ყველა სიტყვა უკან ჩავუშვა,
იოგთა მაღლა ფიქრებშივე დავასამარო,
რადგან ოცნების დინოზავრმა გადმომაფურთხა -
დამისაცობა სინამდვილით გზები სამყაროს.
Dec 2022 · 109
👤
David Delgma Dec 2022
ავტოკორექტიც არ მახსენებს ძვირფასო შენ თავს,
ალგორითმებმაც დაგივიწყეს და რა რთულია -
ეს სიმარტივე როცა შენზე ფიქრი არ შეჭამს
ძილადმიძღვნილი ბალიშცემის უაზრო წრიალს.
Nov 2022 · 123
*******
David Delgma Nov 2022
ასწავლე დუმილი ოცნების მართობებს,
ღამეთა გატეხვა არ გადამივადე,
მადლობა წასვლისთვის, შენ მე არ დამტოვე
იმ გზაზე სადაც ყრუდ ბნელია სიმართლე.

მაჩვენე სტატიკა, ძეგლთა სიმარტოვე,
მადროვე მორევში რბილი ნარნარია.
მაგონებს თვის ბოლო დღეები ვაგონებს,
რომლებიც შენი ხმის რელსებზე დადიან.
Oct 2022 · 117
÷
David Delgma Oct 2022
÷
ასწავლე დუმილი ოცნების მართობებს,
ღამეთა გატეხვა არ გადამივადე,
მადლობა წასვლისთვის, შენ მე არ დამტოვე
იმ გზაზე სადაც ყრუდ ბნელია სიმართლე.

მაჩვენე სტატიკა, ძეგლთა სიმარტოვე,
მადროვე მორევში რბილი ნარნარია,
მაგონებს თვის ბოლო დღეები ვაგონებს,
რომლებიც შენსავით საჩქაროდ გადიან.
Oct 2022 · 162
Merchant's Song
David Delgma Oct 2022
მე ბედნიერი მინდა რომ ვიყო,
ეს გადავწყვიტე ჯიუტად რაკი -
თავს შევუთანხმდი აღარ ვიფიქრო,
ვიკითხო მხოლოდ სერვისის ფასი.

1. გამოვიკვლიო ბაზარი ფართო;
2. ფასდაკლებული ვიყიდო ნდობა;
3. სიტყვის სიმძიმე გავიათმაგო;
4. დავმარხო სადმე უმეგობრობა;

შევაღო თითქმის ყველა კარები
(მაინც არავინ იცდის მათ მიღმა)
და სიმსუბუქით ნატრიალები,
ის რაც დამიდნო მძიმე კავშირმა,

კვლავ ავამღერო, მოვმართო მძლავრად
თუნდაც მანამდე უცხო წყობები,
იმ სიფარფატით ავყვე კარნავალს,
რომ დავივიწყო სად ვიმყოფები.
Aug 2022 · 111
Untitled
David Delgma Aug 2022
You can't be serious,
Look at your shadow
breaking all barriers
And filling my marrow.
It's so misterious.
I feel you from far.
Gain on me
Gain on me
David Delgma Aug 2022
It's just a kind of happiness,
but no one ever told me,
We have to hide all evidence
and not the passion only.
Take it slow
Take it twice
(my heart)
and don't forget to be inside.
Only you can shape my feelings after all.
But I know you aren't trying hard enough
It's okay because you'll be blue otherwise.
You set me on this way
(but you turned around)
What should I even say
(There's only ground)
Ground
Ground
Ground
You just have found your happiness
and you will never call me.
It's funny, but my emptiness
is hanging right above me.
Written by David Delgma and Nick Tkhelidze
Apr 2022 · 221
*******
David Delgma Apr 2022
"გარღვევადია აზრი ბასრი და საფიქრელი" -
(თავი ჩამოდო მომავალმა ამ რბილ ტყუილზე)
განა ბოლოა (აშკარაა, რომ არც პირველი)
დარდთან ბრიყვული დაზავება და არც თუ ისე
იშვიათია ასე მრუდე სხვა დღეც დაიწყოს,
იყოს ისეთი გამჭირვალე, ცდი - დათანხმდები
შენში მოსულმა ყველა წვიმამ რომ გადაიღოს
და გამოიბა უმიზეზოდ მომიწო ფრთები.
თუკი ოდესმე ნათალებად წარსულს წაიღებს
გამოთვალული ერთიანად ცრემლის მიქცევა,
რადგან ჩვენივე ფრაგმენტები სამყაროს იტევს
ალბათ არსების ნაწილებიც გადაიქცევა -

ჩვენ ამ სევდასთან ერთად ვიშლებით,
რადგან ცივ გზაზე მარტო ვერ ვუშვებთ.
Mar 2022 · 344
🇺🇦
David Delgma Mar 2022
ჩვენთან ფეთქდება მარტი ყვავილად,
იქ ფეთქდებიან ნაღმზე ბავშვები...
.
.
.
.
.
ასეთ გაზაფხულს ვერ დავუჯერებ.
Glory to Ukraine 🇺🇦
David Delgma Jan 2022
დილით მზე დამწვავს მეგობრობის, ღამით - ამური,
რა საამურად აუკინძავს მთვარეს წყვდიადი.
გული დამემტვრა - კერამიკის ვარ უცნაური,
ყველამ ჩემს მხრებზე დაისვენა...
                                                     ­                                                     ­           გადატრიალდით!

ჭურჭლის ჟელეა ოკეანეს რომ ააქაფებს?!
იქნებ კვამლია ონკანიდან დღეს სიმარტოვე?!
ნუ მიმატოვებთ! ბოლო თეფშიც და დავამთავრებ,
საწმენდი ღრუბლის ნაპრალებში ნუ მიმატოვებთ!

რად მიმათხოვეთ მე რუტინის გაცრეცილ კუთხეს?!
თუ დღეს დავიწვი - მომავალი დანამულია?!
დარაზულია ყველა კარი - გავაღებ ფურცელს,
წერილს მოგწერდი, მაგრამ ფოსტა დანაღმულია.

დილით მზე დამწვავს მეგობრობის, ღამით - ამური,
რა საამურად აუკინძავს მთვარეს წყვდიადი.
გული დამემტვრა - კერამიკის ვარ უცნაური,
ყველამ ჩემს მხრებზე დაისვენა...
                                                     ­                                                     
        გადატრიალდით!
Sep 2021 · 135
Distorted Love Of Mine
David Delgma Sep 2021
we can only try,
I don't wanna leave,
understanding what you see.

I don't wanna lie,
(In lies I don't believe)
endless synthesize I feel.

Here comes your feedback
you always mention (you own me)
Here comes my feedback
my only answer
My heart's not gonna be your cage...
cave...
again...

we can only try,
I don't wanna leave,
understanding what you see.

I don't wanna lie,
(In lies I don't believe)
endless synthesize I feel.
Aug 2021 · 357
ლოგინო
David Delgma Aug 2021
მალე გაიხდი შენ ყველა სევდას,
მოგეპარო თუ გამოვირბინო?!
ნაზი სიზმარი მისაითუმლე,
ბეცო მართკუთხა ცივო ლოგინო.
Jun 2021 · 155
🟣 )( 🟣
David Delgma Jun 2021
არ მკლავს სიშორე, არც სხვისი ხელი
ნისლას დამდნარი შენს ვარდის ტუჩზე,
აღარც სიცელქე, აღარც ღალატი,
ფიქრებში, ცხადად თუ ალიონზე.

ამ კლავს სურვილი - ვებრძვი სინაზეს,
ყველა სიავე ქარმა წაიღოს,
შენი სურნელიც მას გავატანე -
ჩემი მეგონა... თურმე სხვა იყო.

არ მკლავს წამები, წამებს გავახვევ
დღეს კოსმოსური უფრთო შატლებით,
ხვალ გადავყვები მონების ხროვებს,
ზეგ შავ სევდაში გავიფარდები.

შენი სურნელი ოთახის ბოლოს -
ნოებრის ჭკნობას დაემსგავსები,
მკლავს სიმარტოვე, მძულს მარტოობა,
შენ არ არსებობ, მე ვეწამები.
David Delgma Jun 2021
არსაიდან მოხვედი და ისევ იქეთ წადი
სადაც არ აქვს უკვდავება დიად მთებს და ველებს,
სადაც კვდება ჩემი ჩუმი და ხელთქმნილი ქნარი,
სადაც ფერი დაუკარგავთ ნავებსა და გემებს

მხოლოდ ნაზი სურნელი და ემოციით სავსე
საფიქრალი დამიტოვე მხოლოდ გეტყვი - გმადლობ,
რადგან შენმა გამოჩენამ დამიბრუნა წამსვე
შემოქმედის გადარჩენის საიდუმლო წყარო.
David Delgma Jun 2021
გავწმენდ წარსულის ნათაროებს,  თან დროს გავატან,
ფანჯარას გული გავუშალე - ცამდე აიტანს!
სევდას მტვერიანს ამოვიჭრი, სულს გადავაბამ,
ბოლო დაკუჭულ სიტყვას ვუწვდი, ურნა ატირდა.
David Delgma Jun 2021
ზღვის სიფართეში ჩაშვებული დადნა ნაყინი
და შენს თეთრ მხრებზე ანგელოზად დაუთოვია,
გავყურებ ტალღებს, დაღლა მამჩნევს, კედლებს დავითვლი,
მე უკვე მივხვდი მარტოობა ვისი ტოლია!

სიტყვა ყურს გაჭრის, ყური ბადებს გულთან რეზონანსს
და დიაფრაგმა ქოლგასავით ჩაკეცვადია,
ვინც ეს ფიქრები მეორეჯერ გაამეორა...
ვინც გამიცილა მოთმინებით მუქი სტადია...

თუ სიტყვა არის ჟონგლიორის ბურთთა მუქარა -
დავემუქრები ყველა ტკივილს მე გადაწევით!
თუ დაიკარგე - შენმა ფრთებმა დამიუარა,
თეთრო ფურცლებო ჯიბეებში თქვენ გადარჩებით!

ზღვის სიფართეში ჩაშვებული გალღვა ნაყინი
და შენს თეთრ მხრებზე ანგელოზად დაუთოვია,
გავყურებ კედლებს, დაღლა მამჩნევს, ტალღებს დავითვლი,
მე უკვე მივხვდი მარტოობა შენი ტოლია!
David Delgma Jun 2021
შორად ვიხილავ კვლავ შენს ხატებას
და ფიქრს დავუთმობ შენზე ოცნების
ლამაზ ვარდებს და ტურფა იისფერ
მანდილს ვით ბორკილს ლაღად მონების.
David Delgma May 2021
საქართველო დღეს ისედაც ერთი დიდი ჰესია.
დროა ყველა დამიწება ჯართეულით შევფაროთ,
შეგვეწიეთ! ჩვენ არა გვყავს ენდემური მესია...
საქართველო დღეს ცრემლებით შელესილი "გესია".

მშიერ ობლებს დავეხმაროთ - ზურაბებად შევბანტოთ,
დღეს მჩაგვრელო გაიხარე, კაპიტალი შენია.
დაგვაგუბეს, შეგვაერთეს - ნათურებს მივებაროთ,
საომარი იყო... ახლა ორზღვაშუა "გესია".
May 2021 · 88
🟣 🌙 🟣
David Delgma May 2021
რა დროს ღიმილი - დღეს პერანგი დაიხა გულის
და შემოიჭრა უგულოთა ქაოსი უმალ,
ვის დავაბრალო, რომ ქუჩაში გრიგალი ღმუის
და ყველა იმედს გადაგზავნას უპირებს უკან?!

მზე გაჰყოლია შენი თვალის კამკამა დისკოს,
დრომ  გადმომჭიმა მაგისტრალად - გადამიარე!
დღეს საყვარელო ერთი რამ გვაქს მხოლოდ საერთო -
ორივეს სარკმელს მიბანტული ზამბახა მთვარე.
David Delgma May 2021
საქართველო ვისია?
ევრაზია ვეღარ იტევს აბრეშუმის მისიას.
მიწა ნაცვლად ყვავილების ალისფრად გადავნამეთ -
კალთის არა, ცეცხლოვანი ქარიშხლების ღირსია!
ევრაზია ვერ დაიტევს აბრეშუმის მისიას.

ვინც სიმართლით ბორკილს გატეხს დღეს ქართველი იგია.
იქნებ მართლაც იბერიის გაბრწყინება გადადეს?!
მანამ სანამ გადავიხდით სამყაროსთან ნისიას.
გაანათებს ხვალ პრომეთე კავკასიონს, მაგრამ დღეს -
საქართველო სხვისია!
საქართველო სხვისია!
David Delgma May 2021
როგორც დედა გაბმით საწოლს
ისე არხევს ვაგონს რწმენა,
თუნდაც ჭერი გადახადონ,
თუნდ მოუხდეს გადაფრენა.

არსად წავა... ჯიუტია?!
არა! მხოლოდ ეძებს მგზავრებს,
კომენდანტის საათამდე,
მენდეთ, სახლში გაგამგზავრებთ.

მაგრამ ერთი რაც არ მომწონს
და ვაკელი ქება ლექსში,
შენს სახლამდე მომავალი
გაუთავდათ მუშებს რელსი...
May 2021 · 121
სიზმარი
David Delgma May 2021
თითქოს უშენოდ ედემის კართან
გულამღვრეული მის გახსნას ველი,
ლექსებს წერილად გიგზავნი კვლავაც
სევდის ბაიათს მე დღეს გიმღერი.

ვდგავარ კარიბჭის მცველთა წინაშე
და ვევედრები მათ კარის გახსნას,
უშენოდ ვლილნი დღენი ვინანე
და ახლა მთხოვენ ამ დღეთა ახსნას.
May 2021 · 193
Unknown one
David Delgma May 2021
შენი თვალები ---> ჩემი იარა,
მათზე ოცნებით გადაიარა ღამემ,
უჩუმრად ისევ გიკრეფ ია-ვარდს
და გადავიდებ ლექსს ვით იარაღს მხარზე.
David Delgma Apr 2021
ქარი ვიყავი, ვეხებოდი მე შენს თმის ტალღებს -
ყველა უსახურ ქუჩას ნორჩი თეთრი ეფინა.
მთვრალი ვიყავი, შევყურებდი მე შენს ღრმა თვალებს
და ფიქრს ვაძლევდი ნებას შორად ნაზად ეფრინა.

შენ კი, ზღვისფერო, მიაპობდი კვლავ დამწვარ ქუჩას,
ქუჩას, რომელსაც აღარ ჰქონდა თავი და ძალა,
რომ მორეოდა მძლავრ ქარიშხალს წამოსულს შენგან,
შენგან წამოსულ ცუნამისთვის რომ ეთქვა არა.
Mar 2021 · 176
🟣 °°°°°°° 🟣
David Delgma Mar 2021
ჯერ დავწერ ფიქრებს, მერე ვისტროფებ,
თვალებს ცრემლები დაამძივდება,
გულის მურაზი თან გამიყოლებს,
მაგრამ ეს ლექსი არვის სჭირდება.

ვიფულებ ნავაჭრს, ნარჩენს ვიგულებ,
დავფურცლავ, სტროფი მტვერს დაედება...
ხვალ ცხოვრებასთან ისევ ვიჩხუბებთ -
ამ ლექსისთვისაც აღარ გეცლებათ.
Mar 2021 · 477
🟣 ლოცვა 🟣
David Delgma Mar 2021
ცავ დასჭექე! გადაფარო იქნებ ჩემი დაყვირება,
ბობოქარ გულს უმსუბუქო, იზიარო დატირება,
გთხოვ დაჰბერე, ქარო, ისე, რომ გაფანტო დარდიანი,
ძველი ახლით შემიცვალო, დარიანით-ავდრიანი...

ცავ დასჭექე! გამაგონე კვლავ იმედის ზარი მძლავრი,
გთხოვ, გულუხვო არ მივიწყო, შემასმინე ცად ნავარდი,
შენი ფეთქვა, არაბული ცხენის გულის მსგავსი, სწორი.
არ დამაკლო! არ დამაკლო! მძლავრ მდინარეს მთა და გორი...
David Delgma Feb 2021
მე ჟელიბონად გადავიწელე,
იქნებ შეფუთვამ თავად მიპოვოს (?)
თუ საღამომდე არ მოვიწერე,
გთხოვ ნეპტუნს ქარად გადამისროლო!

დღეს-ხვალ შემჭამენ მე სხვა პირები,
სხვისი კბილები მე ზეგ დამღრღნიან,
მაგრამ სულ სხვაა აქ ნაპირები,
დღეები შენთან ლაღად გადიან.

სულ სხვაა შენი პერისტალტიკა,
სივრცის სიფართე, ელვა, მითები
სულ ორი თვეა განა ათია(?)
მე დასაკარგად რომ მეძნელები.
David Delgma Jan 2021
მე არ ვიცი ხვალ რამდენად შენ იქნები საკრალური,
ან თუ მზის სხივს, როგორც უწინ, ზეგ ფილტვებში ჩამასუნთქებ.
შენ გაქრები, მე ამ გემზე ერთადერთი ვარ მგზავრული
კოსპუსებში გადაკარგულს უშენობა არ მასუნთქებს...
Next page