მე მეყვარები სანამ მარტი მოიცვლის კბილებს,
მანამ ივნისში ამღერდება პირველი კოცნა,
სანამ აგვისტო გადამადნობს, მომისიკვდილებს,
და ნოემბერი მე-ცხრაასედ იყვირებს მორჩა.

მე მეყვარები სანამ თმაში ცეკვაა გიშრის,
სანამ ტოტებად იქცევიან შენში ვენები,
როცა დაწვება შენი კანი, დაგწურავს ნისლი...
მაშინ დაგტოვებ სილამაზეს ავედევნები.

ვერ დაგპირდები, რადგან სიტყვის ვადაა წამი,
არც ვედებია საათებად მიჯრილი ლულა.
მევედრებიან, გასურვილდა ბალახზე ნამი,
დღეს გაზაფხულდა, დაიგრიკობს, ჯაივი უნდა.

მაგრამ გაგიმხელ, არ დარჩება მარტი უკბილოდ
და ივნისია წელს ყველაზე მიუსაფარი,
კოჭლობს აგვისტო - მარტივია გადაურბინო
და ნოემბერიც დამუნჯდება უდაბნადარი.

თუნდ გაღიავდე, ეს სითეთრე იქნება წმინდა,
თუნდ დაიტოტო, ეს ტოტები იქნება ირმის,
თუნდ მოიღრუბლო, მეათასედ მე შენთან მინდა
თუნდ დაწოლილი შენ გაგიჩნდეს, სიავე, ნისლის.