Duizelingwekkende pijn vertrekt vanuit mijn rug,
mijn ogen staan op barsten
zienderogen
zou ik het noodlot tarten,
had ik mezelf voorgelogen,
ik zou het allemaal wel oplossen
later
maar de leegte keerde steeds weer terug.
Mijn tanden knarsten,
vingers bogen,
het zwarte scherm speelde me te parten
levenloos en leeggezogen
wie kan mij verlossen
van al wat ik mezelf heb aange-
Daan.

Herd immunity was our best plan.
We tried what no other country can.
The social distance is not
the only the thing that's long.
The prime minister claimed
he has a massive shlong.

He failed and caved, with his tail tucked,
apologized for the way he misbehaved
and how much the plan ******.
It may already be too little too late.

Comparable to the spring break's fate,
the virus has reached m(in)ister Boris J.
He probably got it from Theresa May.

You were engulfed, in flower beds, by pink
clouds and wooly masses, dogs and fishes,
waiting for some game to load, I think.
This is ineffably, inexplicably daunting
how my mind harasses hours in some fade out mode.

I was manic, forged by panic in unhealthy
seas and waves. This thing we have, how it behaves,
is clueless, sightless, blind yet anything but fightless.
We aim to work for all we want,
I can't stop thinking, linking every action,
every contraction that has lead me to feel for you.

You were hidden, I was shortly ridden of the smell,
the hairy distractions, predicting how I ought to live.
Though you give me answers, I have no more questions
for every doubt is swept away.
Even when I play I can't be wrong, neither can you
in any thing we'd think we'd do.

We're always right and always winning,
don't forget, we're only just beginning.

I'm not sure whether it will wither
in this weather, or live in our love.

Deeply, to regret or care, or pray
for the mere sight and touch, hers.

I blush, she always does, it seems.
If this is love, if not, I know it means a lot.

Uncertainty in distance, a long way.
Do I even dare to tell or say, it hurts,
to stay away.

Her presence triggers
all I did contain is free
I wish I could lead

I've been walking for days, it feels like I
need to, I can't stop, craving the top he sees,
he cannot reach it yet. Passed by
some music, turning wheels even ladies

in high heels go faster. I take my time,
enjoy the journey, the end of the tour
I wish to reach is a blessing I so kind-
ly deserve. Still I keep my pace down,

steadily enjoying every single step I take.
This endless, infinite state of walking
is my way of living. I cannot love without
the wait, I cannot belong without a map

and a fixed route. I need these hopeless
days to survive my own **** mind.

Heb ik iets verkeerd gedaan?
Je deed daarnet zo kort.
Heb ik je niet goed verstaan?
Is het aan mij dat hier iets schort?

Ik weet niet wat ik moet denken
van wat je denkt over mij
en kan mezelf die rust niet schenken.
Ik schuif mezelf opzij.

Ik ben het godverdomme zat,
*** zit het met zo denken.
*** the **** moet dat.

What is your excuse, the main
stated reason causing you to lose?
You know what you have to gain,
what you want to do
with your time.

Why don't you do it?

With only today at hand,
only one ship manned,
only 24 hours to grind
and no take-backs when you fall behind,
you know it's up to you
to pull yourself through.

Why don't you do it?

Are you sad? Are you under
pressure? Are you afraid of being bad,
scared of thunder and aggression?
Do you despise succesful others,
have no respect for proud mothers?
What's holding you back from where you need to be?

Why don't you do it?

It's too complicated, rough,
I was never hard or tough.
It's not amusing in the present,
I resent working like a peasant.

That is softcore cocky, didn't you
ever see the movie rocky,
with the guy running up the stairs?
Even if there's no one else in your life who cares,
there's you
and a lot of things to do.

Why don't you do it?

Is it habits? Make some new.
Is it sleep? Plan your cycle.
Is it the past? Let it be a drive.
Is it the future, are you insecure?
Then make it certain, strive
to make your own **** cure.

And whenever you are feeling you might crack,
locate the reason, what's holding you back.
If there's nothing valid in what you find,
it's time to stop acting like you're blind.

Do it.

Uitgezonderd honderd verschillen
van mening die een cent
van waarde zouden willen
dragen zonder dat jij ze kent,
heb ik je altijd lief gehad.

Bijna volgt het jubilee,
bijna tijd voor twee,
bijna morgen, bijna Parijs,
bijna zonder wolkengrijs.

Ik raap je op en neem je mee
als broze schelpjes van de zee.
Wat heb ik geluk dat jij er bent.
Je houdt me recht en kost geen cent.

Desire, hardwired into my construction
easily misunderstood,
causing blatant, fierce destruction,
forcing things I otherwise never would,
deluded as in rain.
Yet in the end, only bringing pain.
Compromising in any way for highs
or to be sure these weren't lies,
to be sure I wasn't losing ground,
lending jackets, touching thighs
or just putting my arms around
any thing you'd like.

We took a hike in dangerous mountains
returned with stories
untelled fountains,
unlived truth.

I wasn't sure about anything for a certain while,
except for this small, precious dose of overlap
that may leave you wondering how I'm able to smile.

My dishonesty turned you into a trap,
together, whether anyone has to take the blame,
things will never be the same.

Zorgen bezorgen mijn
arme, geleedpotige
hoofd pijn.
Voet bij stuk en
deze keer gewonnen.
Ik heb anders nooit geluk.
Mijn pieker is spontaan verzonnen
zodra ik de dag pluk.

I want to eat or drink you like our pumpkin soup,
our moments in something not that different from
an unconditional loop. Make it spiral upwards, come
join me in this journey to the corner of your mouth
and let mine travel south.
I aim to please, I wish to seize every thing,
every possibility
and leave us stuttering.

Doe mij maar gras op crackers,
Ik zet telkens veertien wekkers
Om te weten wat mag smaken
Mij zie je geen boterham
Met salami en choco maken
Pak de fiets, het houdt, het hout,
De spaken, ik moet braken
Van die biefstuk op een bedje van
En dat schreeuw ik van de daken
opdat iedereen het horen kan.

Houtje touwtje
heen en weer,
schommelend
in de pollenbries,
schommelend tussen
winnen en verlies.

Houtje touwtje
los en vast,
sleutelend
aan hemellijven,
aan wat ongeroerd
zou moeten blijven.

Houtje touwtje
heeft geen naam,
heeft geen kaartje,
heeft een prijs
als hobbelen

in de wachtzaal

op het rommelpaardje.

Houtje touwtje,
het kon erger,
erger je maar niet.
Houtje touwtje,
ik vergeef je
zolang je in de toekomst
je eigen schommeling inziet.

Ik ben een bibliotheek
een huisje der verhalen
waar alle malenden
*** preekje kunnen geven

Pieker jezelf niet zieker
schrijf en berg en zet
hem op zijn kop.
Ik ben toch nog maar
een half uurtje
op.

Aren't we all so ****** special?
I am different, I am weird, I am clunky,
I am quirky and just a little feared.
He's dressed in black, he smokes and
leans on walls using his back.
He has a troubled past, a future uncertain
and a present behind the curtain.
He's wearing jeans, he's cutting steak.
what difference does it really make?

He knits, he swims, he skates and hates
the curl in his greasy hair. He ****** the bed
until six and cried about the spot on his head,
he got when he smashed it against the wall
after a nasty fall.

He is so ******* special,
but aren't we ****** all?

I have made some things to last,
never brag about the past.
I have showed my love and work,
admitted my mistakes and quirk.

I have money but nobody knows,
paid the price, suffered some blows.
I don't complain, I'm just a man,
I'll do my part, whatever I can.

I learned to step aside,
learned and lost my pride.
I am an independent geezer
but I'll still forever do anything to please her.

De krant en de schepen zijn gebeld.
De hele buurt stond versteld
te lezen dat het optreden
vrouwonvriendelijk zou wezen.

Er werd bikkelhard gestreden
en uiteindelijk beslist
dat de school zich had vergist.
Of ze zich excuseren,
zal de tijd ons leren.

This was yesterday,
this was punctuality,
this was all I had left to say,
projected insanity.

Numbed or overdosed,
this case is closed,
overwritten, surplus.
There never was a thing called us.

We got what we needed, nothing more,
we got what we deserved, a saddening bore.

This loneliness won't leave me alone.
I am a bird, I have a lot of nests,
I need a tree.

Searching for another bird to share it with.
Nests pile up, a tree is needed,
and that other bird.

My tree is busy, my feathers frizzy.
Bookcases are half full.
I need a book.

The nests are not enough when laughing
gets tough, you need a book
and that other bird.

I get freaked out by the distance between clouds and me. I am no longer trying to leave the crowds and be the one on stage. I don't want to wage because I don't know my range of change. It's not only the hate to seal your fate. It's the unconditional adoration.

The arms to carry you are the ones that bury you.

Hee, jij, ja, jij,
je hebt een vlekje,
een paal temidden van je stekje,
een schitterend gebrekje.

Waarom zou je daar om treuren?
De gouden lijnen door jouw handen,
de warme te die we voelen branden.
Het houten, lijmen en de wanden schuren.
Glad.
Je zal later blij zijn dat je zelf iets had.

Wij sleuren ons samen
door blijheid, boos en tranen.
Ik wil gaan zoals we kwamen,
zonder naast-de-schoenen-wanen.

We zijn ons en we zijn samen weer
net het zelf en toch iets meer.

Passing puddle after puddle,
chasing girls I'd love to cuddle.
But nothing is my option as
I walk past the growing grass.

The sun is blocked, the clouds feel
mighty as the supporting pillar
mightlessly tries, aborting his fighting squeal.
The stranger, the stayer, the stronger and stiller.

I worry a lot, for unpassed moments,
pages unreached. She says it's my fault.
In our stars it was written.
Now I feel cold, I guess I am smitten.

It started raining, feelings, cropped,
come out all at once, it finally stopped.

Choosing a girl to love is like going to the store.
You're carrying 99 cents and all you need is just one apple
You search and search and there it is
This apple is perfect, no brown spots, perfect.

You take it to the cashier, she smiles and says:
'What a wonderful choice young man, that 'll be one dollar.'
You cringe, you thought this was the day.
The day you would return home with the perfect apple

Make sure you get enough money in time
Cause when a guy with 5 dollars swoops by
He might take your perfect apple along with 4 others

You run home, searching every corner and every spot
Nothing, return to the store, begging for that apple
'I'm sorry to say so but I sold that apple a second ago.'

Bitter en kleinzerig afgewezen.
Ik had nochtans in menig boek gelezen
dat uitgebreide romantiek bewezen
resultaten gaf.

Ook in films en series was het groot
geschapen, reus gebaar hetgeen wat haar
van sokken blies opdat zij je poot
op tafel stijf kon kloppen. Daar

ik bezweken en bezworen onder
magische letterleugens dacht
dat fictie echt was, het zachte
slecht was, alles voluit moest,
heb ik me koud gedoucht in halve rijmen,
mijn varkentje zelf moeten wassen.
Ik heb toen geleerd dat je niet zo hoort slijmen.

Ik heb wat testjes afgenomen,
wilde bepalen welke dromen
mij het beste klaar kunnen stomen
voor een leven in de bomen.

Ik stem, studeer en ben het bos
verloren, staar en veer op
van het bed, wens terug los
te zijn, zoek vrijheid en een job.

Ik, wie ben, ik, boe, wie ben ik, moe.
Wie ik ben, is wat ik doe,
niet minder, meer, niet zeer,
toch op zoek. Want wat was nu ook weer
de clue?

Ach juist, ik was op zoek,
naar wie mij kan definiëren.
Ik heb een onuitstaanbare nood
aan vastleggen wie ik ben,
het is geen aanrader, 'k zou het niet
proberen.

Ik wil vertrouwbaar zijn, betrouw
me gauw en ik zal horen,
ik ben als luisteraar geboren.
Ook lief en accepterend,
de armzaligen verwerend,
doch lachend uit, oordelend,
liefst de taken verdelend.
Dat ben ik, Daan, de ambassadeur
van buzz, plezier en lachen
bezorgen aan de cohorte
is mijn favoriete forte.

Zeg ik allemaal zelf, rapportage
is onbetrouwbaar onderzoek,
ik blijf blijkbaar blij mijzelf verschuldigd
te zeggen wie ik ben
en is dat een probleem?
't Is dat ik vanonder zoek.
Voor mij een beetje maar van bovenaf is
dat allemaal oke.

Vanaf morgen zeg ik nee
wil ik minderen
die letters zinderen na
en daarom zeg ik ja
wanneer ik liever
afwijs.

Het is een zwakte als
pas gelakte nagels
later wordt het mooi,
voor nu is het een zooi
tot het droogt
en het poogt
alles te
verbeteren.

Dat ben, was, word ik later
een zeveraar een prater
een typer, een tikker,
getikt, jouw type, cherry picker.

Ik eet de kersen op jouw taart
wanneer je moederdag verjaart
eet de olie van jouw dom
de spookjes uit jouw kom
Ik ben veel en ook een vraat
ik schrok zelfs terwijl ik praat
tijdens de film
god wat zou ik mezelf
ambetant vinden
als ik mezelf niet was

Daarom kan ik niet om met mensen die niet anders zijn,
ik zou ze verwensen maar dat is niet mijn
manier van werken
ik tolereer ze, laat liefst niet teveel merken
van mijn afgrijzen, afschuwelijk plezier
als ik zie *** pijnlijk op een kier
de deur staat
naar vergetelheid.

Ongeacht welk hersendeel als laatste is geraakt,
papa en ik, wij zijn vanaf de eerste dag gekraakt.
Je heb zoveel voor ons gedaan.
Papa heb je geleerd *** hij samen verder hoorde te gaan,
mij *** ik op mijn eigen benen moest staan.

Wij kunnen dat hier niet alleen,
hebben al zoveel steun gekregen
van mensen, vrienden en familie bij wie we onze
donkere hoofden konden legen.

Je bent er nog, maar niet meer echt,
je schommelt tussen twee extremen.
Toch heb jij ook het recht
om waardig afscheid van ons te nemen

Mama, lief, jij was de oplosser van alle
denkbare problemen.
Nu zo zonder jou zoiets verwerken
Zal later misschien onze band versterken.
Voor nu, echter, stellen we het samen met jou
elke dag een beetje slechter.

Het is pas woensdag en de bedden
liggen vol.
We hebben materiaal tot vrijdag en
de mensheid hamstert brol.
Sommigen moeten viermaal uren kloppen,
anderen slechts de kin.
Waarom moet ik nu binnen blijven?
Ik ben toch gezond, heeft dat dan wel zin?

In de zetel kijkt een vrouwtje op de
zondag van haar leven
angstig naar het nieuws.
Jullie mogen je nog wel wat bezig houden
want de ziekte treft toch enkel maar de ouden.

Op de stoep staan dozen,
in de post niks om van te blozen,
aan de deur een kast en
in de verkeerde kamer
een zetel die niet past.

Snel volgen de mannen,
gewapend met een hamer,
om de latten weg te halen en
mijn huisje te verbannen
naar ongehoorde zaagverhalen.

Ik zal dan moeten werken,
ik zal veel moeten tellen,
ik zal mezelf dan merken
en nooit meer dezelfde zijn.

In het vallen van de bladeren,
geel, rood, bruin om in te kaderen,
zie ik stilte en verdriet,
een pluizenbol in't bos
die stiekem er geniet.

In kale takken zie 'k gewicht
dat niet meer hoeft gedragen.
Enerzijds misschien gezwicht
tenander waait het wel in vlagen.

Waaivlagen vliegen om de oren,
het ijs, dat in de lucht hangt,
je kan het bijna horen.

De winter die de herfst vervangt
en langzame zomer in ivoren toren.

We spreken van geluk.

Dat we ooit zelfs groen gezien
(mogen hebben.)

Lezen en schrijven,
in levenden lijve
ondervinden
wat mensen kan verbinden.

Je kousen zijn aantrekkelijk,
je schoenen zijn zo stout.
Het is me wat, bedenkelijk en
je houding, die is fout.

Heb je al gehoord *** de zeven
leven als het slachtoffer
van *** klevende doekertjes.
Ze hebben zich laten vangen
door opgelijnde zoekertjes.
*** pootjes zijn gaan hangen
en *** loopbaan is gaan staan.
Van verbeelding niet veel over,
mogen jullie spreken met een traan.
Voor mij liever drie enkeltjes, naar zo ver
mogelijk, of als het gaat, de (volle) maan.

Mijn examen is geweest
Ik ben bedeesd naar huis gegaan.
Of ik erdoor ben, is niet zeker
Maar kijkend naar de maan
Besef ik dat de wereld blijft bestaan
Ik til zo minder zwaar en
Het leven kan weer doorgaan.

Ill one, looking for a cure,
stop looking and be pure.

Sick one, losing to be sure,
is there nothing you endure,
nothing you can stand,
are you that pathetic,
unable to land

You've misplaced the origins,
failed to admit, failed to get rid
of your insecurities
yet now you're knowing
of the ways you could be going.

The questions always come down to one thing
and the answer is bound to sting
your behind.
Keep your mind
on starlight
and every possible predicted future
will turn out right.

His cough encouraged him to stay inside
persuaded him to spend the night
in soft and safer beds.
Where his scarf is less of use
and two pillows mean abuse.
Where cotton without candy
feels like a contraction of sugar mixed with brandy
and he thinks more like the man he
wished he wasn't too afraid to be
less cowardly
he dozed
he snoozed
and snored
and freed his mind of every thing, so utterly vague
five plagues of insight would not have sufficed
to make him see the light inside.

Trusting your eyes or ears,
being captivated by a sum of fears,
not the perfect path of perception.
The answer might cause you perplexion.

Enjoy being naive,
only when you feel secure.
Because if only then you do believe,
you adapt to anything unsure.

I lost myself inside your being
was too emotional, unseeing
what your actions brought,
after all they did turn out to be the things I sought.

I'm back to my old ways and left
insecurity and frightening thoughts
behind. The dots, connected, lots
of training, perfected in a deft

and mesmerizing manner.
Once again I wear my banner
high with pride and modesty as one.

Raise your hand if you still believe,
release your hands from both your sleeves
and get it done.

I wish I did not have to tell you what to do.
I need someone who does those things without asking.
I wish I had someone like you, who loved me.
I need someone to actually love me.
Appreciate me, please.
I'm breaking down on the inside.

I was a temporary guest,
the odd one out in a sorrow ridden manifest
of a ship in barren state, in desperate need of its late
and sunken, not forgotten, captain. He who once led

the journey to a deep below,
the only one who could bestow
me with the honor of which no more has to be said.

For everyone around and afar knew the man to be some kind
of genius, carrying a heart for treasure and a broken, humble mind
without a limit to its measure.

He passed away in fire which is obviously dire for a man involved with sea,
a man so passionately desiring of sailing waves ineffably steep, fell to his knee
for a sort of knowledge, now eternally asleep.

He shaped me, he formed, he created as I waited
to embark on the impossible, yet inevitable, if I may,
a trip to tomorrow’s yesterday.

Now that I am sleeping less,
I am finally well-rested.

No matter what she's wearing,
she's always overdressed.
I wish I could stop caring,
her body makes me stressed.

I hopped off without regret
things unknowingly were said
and my mind can't comprehend
why my thumb pressed send.

Closer, I get pushed away
farther, I get pulled back in
and every other day
one of us can get a win.

You're playing games, it seems
and your mind works in experienced teams.

Leave me be, I've seen enough
maybe I'll get back to it
when one of us returns less rough.

Impressive, how timing can ruin all.
Such a short moment in time, enough
to make everything dear to you fall.
Without control I buy, eat, yell and

hurt, most of all, hurt, people I do
not wish to hurt. I am not myself
It is not my fault, I just can't explain
Believe me when I say: 'I'm sorry.'.

A mild case of impostor syndrome,
a severe symptom in the form of
confabulations without instigations,

are the base of our disease.
Who we are, is glued to our
actions, due to devour
what our soup tasted like before it all went sour.

This is nonsense, this is weak,
this is no writing of which people speak.
Is it even right in use to say the things, written.
Stop longing for the time of long before,

when we were all still rid
of conscious thought and feeling,

back when we were reeling in and out, casually,
of our devout inadequacy.