Verantwoordelijkheid wordt gedeeld
door mijn verleden zelf en ik,
voor keuzes, gevoelens en gedachten.

Mijn heden zit verveeld
met al die gevolgen
waar ik van zelf de oorzaak ben.

Wachten, denken en beslissen,
soms ook niet te doen,
al zou ik het geheugen willen wissen
voor nog één extra zoen.

Sinds gisteren,
afgezien van deze morgen,
is het weekend,
gezien en toch verborgen.

Ik draag de last van spijt,
de pijn van schuld en zelfverwijt.
Wat kan ik hieraan doen,
behalve terug op zoek
naar een concrete versie van fatsoen?

De profeet heeft
nooit iemand gered.
De verteller helpt vooral
zichzelf aan binnenpret.
Wat is vraag en aanbod waard
op ongelijke tred?

Er zijn enkel keuzes die mij resten,
waaronder onder meer,
zonder pluim of veer,
mijn eigen geduld te testen.

Welke vragen zal ik stellen?
Ben ik dankbaar genoeg?
Durf je te vergeten?

Ik weet alvast nog de
dingen die me speten.
Ik had dat of dat kunnen zeggen,
de nadruk ergens anders
kunnen leggen.

Maakt het uit
over enkele weken?

Nu de dag is aangebroken,
mis ik het gezicht van de maan.
Ik zoek al lang naar rust,
kom alleen bij stilte aan.

*** vind je dat, niet meer zoekende
zijn?
Ik luister liefdevol naar herinneringen
van die deur die nu gesmeerd is.

Piepen, kraken, barsten tot we brokken maken.
Niets is permanent gelaafd.
Het brengt ons weinig
en toch ben ik verslaafd.

Pantoffels in de vroege na-
middag. Ik verwijt me: 'ga!'
en stel vast dat niets beweegt.
Mijn egoïsme weegt.

Ik twijfel tussen op en van het pad,
ga geregeld op mijn tenen staan,
staar naar de verdwenen maan.

Gaan is een lat met meerdere
meeteenheden, soms een botte schaar.
Ik zoek naar wat goed was in eerdere
dagen, zonder dat mindere terug te halen.

De dag is niet meer dan een paar verhalen.

Wat maakt een goed gedicht goed
Wie maakt een mooi gezicht mooi

Waarom is het dat iets moet
en wanneer is het mooi geweest

Waar beslis je te stoppen,
*** bezorgt je dat het eind

Dingen kunnen kloppen
in vele graden van verfijnd.

Al die lagen kun je pellen,
al die lagen zullen kwellen
tot je eindigheid verdwijnt.