Je moet dit en je moet dat.
Als je wat meer en minder dacht,
dan zag je zo, alle waarheid in mijn pacht.

Als je braaf bent, zal ik een kruisje geven,
mag je me bedanken voor de assen
op je hoofd en de gaten in je leven.

Na een uurtje praten, zal ik je vertellen,
uitleggen wat jouw gevoel betekent.
Groetjes van, ondergetekend,
meneertje Van zelf sprekend.

Was ik maar al dertig, dan
was ik gelukkig
voor zeker zo'n vier jaar.

Was ik maar al meer ervaren,
dan konden klanten beter varen.

Was ik maar wat liever
voor jou en ook voor mij.
Dan zei ik niet zo'n dingen
als was ik maar voorbij.

We zijn overbelast met nieuws,
eigen belang in contrast met views
en clicks en tok en tiks.
Wanneer is er tijd voor niks,
voor in het nu leven?

Hooguit twee van de zeven.
Als er toeval in het spel is.
Anders één of nul dagen met gemis
van overspoelend energieverbruik.

Ons opladen werd in fnuik
gezet, in vluchtersduik gewed
dat productiviteit maal vier
kon gaan als we stopten met pootje baden.

Nu zijn we bijna allemaal fier
alsook volledig overladen.

Het einde lijkt nabij, land in zicht!
Al is dat niet vast voor lang.
We kunnen wel weer ****
aan ****, vloeken in elkaars gezicht.

Misschien dat toffe slogans op een houten plank,
ah nee, dat hebben we al geprobeerd.
't Is moeilijk denken aan natuur en leven
in een wereld waar geld goddelijk wordt vereerd.

We hebben het ver genoeg gedreven,
het is bijna verdiend. We kunnen beter
stoppen, nog een afscheid geven,
onrespectloos een recensie achterlaten.

Alleen al voor die avonden dat we onder de sterren zaten,
geef ik de bol een tien.
Nog rap voor we haar verlossen,
wil ik graag de eiffeltoren zien.

Ik ben twee maanden geleden
gebeten door een hond.
Dat lijkt een ver verleden
maar mijn verder leven
komt maar niet weer van de grond.

Als ik een hondje zie, paniek,
als ik een hokje zie, paniek,
als ik een baasje zie, plots ziek
en als ik mezelf zie, bereikt mijn angst een piek.

Ik heb een dokter gebeld.
Die heeft me doorverwezen.
Ik heb het aan een psycholoog verteld.
Die heeft me doorverwezen.

Al bij al nog chance
dat niemand die ik ken het weet.
Als dat was, gene zwans,
denk ik dat ik van schaamte bij de kliek
gelijk weer in mijn broek scheet.

Zoals toen die keer met die hond, paniek.

Business skype notifications
and buzzing smartphone celebrations
are ruining my afternoon.
When did life become
a get rich quick scheme?
Arguably too soon.

What's the point of crafting and honing
and honing your craft?
For fame, for money, for love, oh honey.
That's not going to make you stable.

The only point of creation that holds up
is beauty. Things can be sad or happy or anything or
everything at the same time all the time and still be
nice to look at, or listen to.

Not everyone needs to settle down,
lives are different, some smile, some frown.
The answer to why or what's the point, to me,
is beauty, not as filtered pictures or filled up body parts,
as coming home from work and feeling your contribution,
noticing your difference even if it was without solution.

Or, more in an artsy way, the creation on its own,
its beauty needs only one beholder to be seen,
if at least one beholder has slightly grown,
enjoyed, the rolling, not the smoking of a joint,
that, dear me, is for me, personally, the point.

Mag ik nog eens
komen kloppen,
komen vragen of ik binnen mag.
Ik heb de deurbel niet gevonden
dacht toch dat ik een opening zag.

Weet je nog, toen we elke dag wel konden?
Toen de vaten leidingen waren, die altijd waren aangesloten, toen de auto's te water gingen en veranderden in boten, toen we elk plezier in plaats van elk probleem nog uitvergrootten
en niemand

het nog druk had.