Het stuit me tegen de borst
dat voeden in het openbaar
met luid en regen bloeddorst-
ig wordt onthaald als raar.

Voor mezelf hoeft niets per se,
'k hou gewoon liefst iedereen tevree
al weet ik dat dat eigenlijk niet kan.
Noem me maar naïef of halve man.

Ik probeer te kiezen wat ik mij laat deren,
me slechts inwendig af te weren.
Ik ben hier om bij te leren, als zovelen,
niet om appels of muilperen
uit te delen.

Toen ik vanmorgen wakker werd,
ben ik in een dichtbundel getuimeld.
Zo begon de dag met het dessert
en heb ik 's avonds pas het brood gekruimeld.

Ik schreef me een maand geleden in,
was het bijna vergeten,
het zou zelfs nog kunnen dat ik win.
Dat wordt nog even, geduldig uitzweten.

Vanmorgen ben ik opgestaan als dichter,
Gister, gaan slapen als een amateur,
Ik voel me een negen op de schaal van richter,
Een cultureel en literair provocateur.

Wakker worden met zo’n straf bericht
Werd plotsklaps mijn lievelingsgedicht.

Van die ringen durven wij geloven
dat ze niet anders kunnen
dan een prachtige toekomst beloven,
die wij jullie van harte gunnen.

Wij geloven dat de ringen,
die jullie om elkaars vinger
schoven, niet anders kunnen
dan een prachtige toekomst beloven.

Hartelijke felicitaties met
die wonderlijke dag en de komende dagen.
Mag ik me nu dan aan het bruidsboeket
gaan wagen?

Jullie hebben een heuse boot betreden,
denk eens, *** lang is het al geleden
dat jullie elkaar mochten ontmoeten
ondertussen, aan het altaar, groeten.

Wij wensen jullie de allermooiste dag
die ooit heeft mogen wezen
en hopen dat we later, met een lach,
nog vele fijne dagen in jullie leven samen lezen.

Once mildly abused, now easily amused,
I read these works of past
forgotten, mass produced and rotten,
at long last
I can write it all away.

Stay down, stay or go
out and play.
I doesn't matter
any more in mind.
Just leave it all
carelessly
behind.

Wij zijn één vanwege vier,
vieren samen zijn al strijdend,
met plezier, uitsluiting vermijdend.
Wij zijn een dorp van kleuren
die samen roeren en op meer dan
duizend toeren, samen huizend,
de hongerigen naar samenhorigheid
moedwillig voeren.

Ik heb besloten dat ik je niet meer haat,
dat ik je niet meer niet meer fijn vind.
Ik ben gesloten en 't is tijd dat ik het laat,
dat ik meer kijk naar wat ons bindt.

We hangen aan elkaar, wij zijn delen
wij zijn één. Ik heb eigenlijk niet te klagen,
wil leren houden van alle lagen,
alle rollen die je spelen kan.

Ongetwijfeld zal ik me wederom draaien
in mijn bed, dan deze keer met laaien
de positiviteit, de dagen ingezet.