Minsan hiniling ko nalang talaga na sana, ang puso ko ay di gaya ng
k a l a n g i t a n
Na araw-araw nabubuhay,
At gabi-gabi namamatay.
Ang pangarap ko
Ay parang dagat na pilit kong hinahawi gamit lamang ang kamay.
Ang mga tao kasama ko
Ay tila mga paso, na pag hinangin
Ay bigla nalang mababasag.
Ang isip ko ay punong puno ng
Mga batong buong buhay ko dinudurog. . .
Kasalanan ko ata na maging
M a r u n o n g ,
Kasalanan atang malaman
Na sa buhay, may bato sa daan
At may bato ding kumikislap.
Kasalanan atang hindi maging
K u n t e n t o sa kung ano ang meron ka. . .
Kasalanan ata na kahit anong runong mo, di mo pa din alam ang tama **** kalalagyan.