die wind
straal
die angst
van my voorkop weg

die skerp sout lug
vul my met
die prag
wat voor my
verskyn

al die onsekerheid
verdwyn
soos sout wat
met water meng

the wind
caresses
my anxiety
away from my brow

the sharp salt air
fills me with
the beauty
that appears
before me

all the uncertainly
disappears
just like salt
that mixes with water

My letsels is die sinne
My vel is die papier
Lees daaruit wat jy wil
Die wat omgee bly nog hier

My trane is die voorblad
My bloed is steeds die ink
In my skree ń monster
Wat ek nog moet verdrink

Die rowe is die punte wat
Ek soms nog skraap en skuur
My voorkop pêrel sweet
In my oë brand hell se vuur

My lemme is my penne
Die papier hier op my lyf
Elke liewe liefdes briefie-
Ń letsel, net vir jou geskryf...

Daar is niks meer om te sê nie
Ek weet nie wat ek wil hê nie
Daar is niks meer om te sien nie
En alles raak nou blou.

Laslappies las komberse
Nie die gebroke mense
Of stukkies glas
Van ń siel wat lankal nie
Meer pas nie.

Maar dit keer my nie
Dit steur my nie
En ek sit en naald my
Lugkastele aan my vel.
Ń Asjmykomal op my voorkop
En ń golden great marriage
Op my linkerhand.

So spaar maar my lawaaiwater
En bring die tissues
Ons celebrate later
My twintowers en
Ander airplane-related issues

Dit is 11 September in my hart

Daar is niks meer om te sê nie
Ek weet nie wat ek wil hê nie
Daar is niks meer om te sien nie
En alles raak nou blou.

Bou nog ń lugkasteel
Vir jou.

Dit is altyd 11 September in my
Hart