on this day
every year
i count the seasons
since you disappeared
(it's 22 today, just like my age)

and i still see you everywhere
they think i'm silly

i remember today
(seven years ago)
like it was just the other day
from sleeping to dreaming
to hoping that it was just a dream
and then pretending like it was

but the words
from the voice on the other side of the telephone
"our deepest condolences"
started to make it real
i didn't want it to be
so i carried on and went to school
and wrote a biology test to pretend it was not
(the ***** made it count for my year end mark)

i couldn't pretend hard enough.
you were gone.

but it's only your skin
and your bones
your hips and your toes
your eyes and your smile
your big hands and your silly old man style
those are the things that all disappeared

your heart
and your dreams
your fears and your screams
your guidance and love
your temper and your laugh
still lives on in my heart

a daughter and her father
are always just a few heartbeats apart
(no matter what)

and i hope you are proud of me
like i am of you
for smiling
while screaming
with with everything you went through

** for tonie muller
father, fighter, brother, hero.
12.11.54 - 21.02.03

i tyle, reszta na coin flip
twoich ambicji;
mam, po, prostu (nie mazowieckie czy kieleckie)
               kichaniem dosyć!
syty jam i z prostatą oddany w mgle pychy;
ja serw memu mieniu i ozora
(tej trzeciej krwi krowy)
                                                          ­   poeta!
do końca wasz iglak wczorajszej wigilii
(zmień to a zmienisz czasowność):
rada memu panie... więcej narodu czy tem
racji czy tem dumy czy tem innego stanowiska
na głąbie poza polską ja racze;
ja racze! wilka gniew nad lud!
z resztą, okiem morsa fabryk na tle miganiu
to tylko nic! a mój brat kim?! obcy mocar?!
nie! nie, nie ja ludwig rus czy pruss, niet ich!
oj naród a ja jako atlas, wraz z izraelem,
a ty jako kompas, a warszawa jako kamień tonie
w wodzie hystorji wraz z napoleonem,
a więć kraków raz jeszcze wstanie wraz z mongołem;
tylko anglia może oddalać dume swego rodu
sama mniej dumna swego początku w niemczech.

też masz mi do powiedzenia, jak niby włókło włókna szarosci sierści psa, dało skóre tą samą, godną, na ubiór człowieka! o tyle, tylko czy ten pies nie igra w psie zasady i maniery łyskotek ogona, a raczej: z krókiem w krok swego pana, na ilość kra kra ha ha! KRA! HA! bo sie barbarossa obudzi!*

potwory na wyspach!
każdy murzyn to wie!
tu nie ma społeczeństwa,
tu nie ma nawet dialogu,
kiedy mensch kochąjacy
mensch jest w nad grobie
ozora zakryty
szambem, i chwyta brzytwy
bo tonie nad dwóch tą krytyką!
i tu ten upiór rady i wolności,
niby, nagle opartym królem
na tronie sracza,
o! królestwo zwanem szambo!
na typ repliki króla jana!
jedna dziwa ulic uciekła bo powiedziałem
rym henryka żon wedle idolizacji karola,
pierwszy z czołem ścięty, drugi nie,
a co trzeci? a tu nagle w gazele!
*** raj car cajs, w ten rytmiczny bieg!
hola hoop! *** tsar cajs! ona w bieg!
no, pięć minut wykorzystane
dla brygady oxfam.