Ik zie alleen de dingen die sterven, steen of potlood. De

aanklacht is welluidend, een thema. Er lang bij stilstaan maakt

je dwaas, verdwaasd. Een eed wordt het niet, episch ook niet.

De verblikte beschaving, ver- blikt. De mens leert zichzelf sardien

worden, als hij 't niet al eens was geweest. Het lot kijkt ons toe.


Ik zie alleen de dingen die sterven, wolken en zonnestralen.

Calamiteit, plastic. En herten worden afgeschoten in het bos.

Ik zie alleen de dingen die sterven, werelden vol, theorieën?

Intussen: wie zegeviert? De hieros gamos van tijd en aarde, mens

-usurpator, de vraatzucht. Prehistorie gemoderniseerd, 21ste eeuw.

Er gebeurt zo veel zo snel.
Iconen vecht en sterven wel
of betuigen wat ze speten.
Morgen zijn we het vergeten.

Overmorgen volgt de aarde.

Ik weet nog *** je maarde
toen ik vroeg de fiets te nemen,
*** je tegen eigen waarde
liever geld dan de planeet bespaarde.

Volgende week maakt het niet meer uit.
We zitten min of meer in dezelfde schuit.

Als de golven hoger komen
dan grafiekjes op een scherm
en vierentwintig auto's op dezelfde berm
dan vraag ik me gezapig af
of je nu echt zo veel
om die excel met foutjes gaf.